Bahasa pengaturcaraan C membolehkan kami mentakrifkan pelbagai jenis data seperti Integer, float, char, string, dll., yang akan kami pelajari dengan pelbagai contoh.
Contoh # 01
Dalam contoh ini, kita akan melihat cara untuk memulakan nilai integer dalam bahasa pengaturcaraan C.
Pembolehubah yang dimulakan tanpa sebarang nilai, seperti dalam baris 3, tidak ditentukan. Juga, nilai yang hanya dimulakan dengan NULL. Dalam pengisytiharan, pembolehubah boleh dimulakan (diberikan nilai asas). Ungkapan malar disebut selepas tanda sama apabila memulakan; seperti yang anda lihat dalam imej di atas dalam baris ke-4, pembolehubah 'a' dimulakan dengan nilai 10 sebagai integer.
Dalam baris ke-5, arahan cetakan dipanggil untuk memaparkan rentetan 'nilai a:' dan nilai yang disimpan dalam pembolehubah 'a,' seperti yang ditunjukkan di bawah.
Jenis data lain dalam C ialah apungan yang merupakan nilai dalam titik terapung dengan satu ketepatan.
Dalam pembolehubah baris kedua, 'a' diisytiharkan jenis terapung tanpa sebarang nilai, yang bermaksud ia tidak ditentukan, dan pengkompil akan menetapkan sebarang nilai sampah sebagai nilai asasnya. Dalam baris seterusnya, nilai perpuluhan '10.58' diberikan kepada pembolehubah 'a.' Dalam baris ke-5, arahan cetakan ditulis untuk memaparkan nilai yang disimpan dalam pembolehubah 'a,' seperti yang ditunjukkan di bawah.
Dalam imej di atas, baris tiga, 'int a, b, c,' bermakna pengkompil perlu mencipta pembolehubah integer dengan nama a, b, dan c, masing-masing. Pembolehubah dalam pernyataan di atas ditakrifkan.
Baris seterusnya memberikan nilai '10' kepada pembolehubah a, dan baris seterusnya memberikan nilai '20' kepada pembolehubah b. Baris keenam memberikan hasil tambah aritmetik bagi nilai pembolehubah a dan b kepada pembolehubah ketiga c.
Dalam baris ke-7, arahan cetak ditulis untuk memaparkan rentetan 'nilai c:' dengan nilai integer disimpan dalam c.
Sekarang kita akan meneroka satu lagi jenis pembolehubah, iaitu tatasusunan integer. Sintaks untuk mengisytiharkan tatasusunan integer ialah int
Contoh # 02
Dalam contoh ini, kita akan belajar cara mengisytiharkan tatasusunan char dengan rentetan, kerana bahasa C tidak menyokong jenis data rentetan.
Di sini dalam baris 6, jenis data ialah char, dan kurungan kosong [] menunjukkan saiz tatasusunan char tidak ditentukan. Di sebelah kanan rentetan '=' dicipta, 'Hello.' Saiz rentetan ialah 6, dengan 5 huruf dan aksara nol di hujung (\0), yang tidak kelihatan, untuk menunjukkan penghujung rentetan. Rentetan ini disimpan dalam pembolehubah 'a', yang merupakan jenis char. Dalam baris seterusnya, fungsi cetakan dipanggil untuk memaparkan rentetan, dan output ditunjukkan di bawah.
Dalam contoh ini, kami telah memasukkan saiz aksara sebagai 50, dan nilai rentetan diberikan kepada pembolehubah 'a.' Memandangkan saiz rentetan kurang daripada saiz yang ditentukan, keseluruhan rentetan dipaparkan seperti ditunjukkan di bawah.
Dalam baris kedua, 'ABC' diberikan nilai 20 sebagai global, yang bermaksud ia akan kekal berterusan sepanjang program. Pembolehubah baru 's' jenis data char dicipta dengan nilai asas yang tidak ditentukan kerana tiada '=' selepasnya. Di sini kami telah menggunakan fungsi fgets, yang membolehkan pengguna menggunakan kaedah fgets() untuk memasukkan aksara tertentu diikuti dengan kekunci enter. Jika anda ingin menjadikan tatasusunan sebagai rentetan, maka anda perlu menambahkan aksara nol.
Anda boleh menggunakan rentetan yang dipisahkan ruang dalam program menggunakan fungsi fgets(). Penggunaan fungsi fgets() adalah untuk mengembalikan rentetan. Apa yang menjadikannya berbeza daripada fungsi gets() ialah fungsi fgets() memastikan bahawa tiada lebih banyak aksara daripada saiz maksimum dibaca. Selepas membaca input, ia menyimpannya dalam pembolehubah 's.' Fungsi puts() digunakan di sini untuk memaparkan input rentetan. Fungsi ini mencetak nilai yang dihantar ke dalamnya sambil menambah baris baharu pada penghujungnya, jadi kami tidak memerlukan “/n” untuk pergi ke baris seterusnya.
Contoh # 03
Dalam contoh ini, kita akan membincangkan cara lain untuk mengisytiharkan pembolehubah dengan kaedah 'luar'. Pembolehubah luaran juga boleh dirujuk sebagai pembolehubah global. Fungsi boleh mengubah nilai pembolehubah global. Istilah 'luaran' digunakan untuk mengisytiharkan dan mentakrifkan pembolehubah luaran.
Pembolehubah ini hanya diisytiharkan, bukan ditakrifkan. Dalam contoh berikut, 3 pembolehubah luaran diisytiharkan sebelum fungsi. Di dalam fungsi, mereka diberikan nilai yang berbeza di mana c ialah jumlah aritmetik pembolehubah 'a' dan 'b', yang dibuktikan pada terminal output.
Kesimpulan
Dalam artikel ini, kami telah mengetahui bahawa pengisytiharan pembolehubah adalah berharga apabila berbilang fail sedang digunakan, dan anda perlu menentukan pembolehubah anda dalam mana-mana fail yang boleh diakses dan boleh digunakan apabila aplikasi dipautkan. Anda boleh mengisytiharkan pembolehubah lebih daripada satu kali dalam program C, tetapi ia hanya boleh ditakrifkan sekali dalam fungsi, fail atau sekeping kod dalam program anda.