Bahasa pengaturcaraan membolehkan pengguna berkomunikasi dengan komputer dengan cara yang mereka boleh fahami. Walau bagaimanapun, untuk mencapai sesuatu yang bermakna, pengguna perlu dapat menyimpan dan memanipulasi data. Di situlah pembolehubah masuk, iaitu Pembolehubah adalah konsep penting dalam pengaturcaraan yang membolehkan kami mewakili dan memanipulasi data dalam kod kami. Dalam pengaturcaraan C, pembolehubah memainkan peranan penting dalam mentakrifkan dan menyimpan data dalam ingatan, menjadikannya blok asas untuk sebarang program.
Dalam panduan ini, kami akan meneroka konsep pembolehubah dalam pengaturcaraan C, termasuk sintaks, jenis dan penggunaannya.
Apakah Pembolehubah dalam Pengaturcaraan C
Pembolehubah digunakan untuk menyimpan nilai data yang boleh diubah suai semasa program berjalan. Pembolehubah mempunyai jenis data, yang mentakrifkan jenis data yang boleh disimpan di dalamnya, dan nama, yang digunakan untuk mengenal pasti pembolehubah.
Jadual berikut menunjukkan beberapa jenis data biasa dalam pengaturcaraan C, bersama-sama dengan keperluan storan dan contohnya.
| Jenis data | Penyimpanan | Contoh |
|---|---|---|
| char | 1 bait | Simpan aksara di dalamnya seperti A, C, D |
| int | 2 hingga 4 bait | Boleh memegang integer seperti 2, 450, 560 |
| berganda | 8 bait | Boleh menyimpan nilai perpuluhan berketepatan ganda seperti 22.35 |
| terapung | 4 bait | Memegang titik perpuluhan ketepatan tunggal 2.35 |
| batal | 0 bait | Ketiadaan sebarang jenis |
Catatan : Adalah penting untuk ambil perhatian bahawa saiz int boleh berbeza-beza bergantung pada sistem, dan mungkin sama ada 2 atau 4 bait. Begitu juga, saiz apungan mungkin berbeza antara pelbagai pelaksanaan.
Peraturan untuk Menamakan Pembolehubah dalam Pengaturcaraan C
Peraturan yang dinyatakan di bawah mesti diingat semasa menamakan pembolehubah dalam pengaturcaraan C:
- Nama pembolehubah tidak boleh bermula dengan digit.
- Nama pembolehubah terdiri daripada digit, abjad dan aksara garis bawah. Kosong dan ruang tidak dibenarkan dalam nama pembolehubah.
- Perkataan atau kata kunci yang dikhaskan seperti float, dan int tidak dibenarkan dalam nama pembolehubah.
- C ialah bahasa sensitif huruf besar jadi huruf besar dan huruf kecil dilayan secara berbeza, cuba namakan pembolehubah dalam huruf kecil.
Mengikut peraturan di atas, beberapa contoh pembolehubah yang sah nama ialah:
- int myNumber;
- nilai purata apungan;
- char _result;
Pembolehubah berikut ialah tidak sah dan anda tidak boleh mengisytiharkan pembolehubah seperti ini dalam pengaturcaraan C:
- int 123abc;
- float my-value;
- nama pertama char;
- dua kali ganda $jumlah;
Cara Mengisytiharkan, Mentakrifkan dan Memulakan Pembolehubah dalam Pengaturcaraan C
The pengisytiharan pembolehubah mesti dilakukan sebelum ia digunakan dalam program. Pengisytiharan itu memaklumkan pengkompil tentang pembolehubah yang wujud dengan jenis data berikut dan digunakan dalam program.
Sebagai contoh, anda boleh mengisytiharkan pembolehubah integer bernama “ umur ” untuk menyimpan umur seseorang:
int umur ;Anda kemudiannya boleh menetapkan nilai kepada pembolehubah menggunakan pengendali tugasan:
umur = 27 ;Anda juga boleh mengisytiharkan dan memulakan pembolehubah dalam satu pernyataan:
int umur = 27 ;Anda juga menentukan berbilang pembolehubah jenis data yang sama dalam satu baris:
int umur , DOB ;Anda juga boleh menggunakan pembolehubah dalam ungkapan di mana ia boleh digabungkan dengan pengendali untuk melakukan pengiraan atau perbandingan.
Sebagai contoh:
int a = 5 ;int b = 10 ;
int jumlah = a + b ;
Dalam contoh di atas, pembolehubah a dan b digunakan dalam ungkapan yang hasilnya disimpan dalam pembolehubah ' jumlah ”.
Pembolehubah biasanya diisytiharkan dan ditakrifkan dalam fungsi utama atau dalam fungsi lain yang ditakrifkan dalam program. Walau bagaimanapun, dengan kata kunci luaran , anda boleh mengisytiharkan pembolehubah di luar mana-mana fungsi menggunakan sintaks berikut:
luaran int a ;Jenis Pembolehubah dalam Pengaturcaraan C
Berikut ialah jenis pembolehubah dalam pengaturcaraan C:
- Pembolehubah setempat
- Pembolehubah statik
- Pembolehubah global
- Pembolehubah automatik
- Pembolehubah luaran
1: Pembolehubah Setempat
Dalam pengaturcaraan C, a pembolehubah tempatan ialah pembolehubah yang diisytiharkan di dalam fungsi atau blok. Ia hanya boleh diakses dalam fungsi atau blok di mana ia ditakrifkan, dan akibatnya, skopnya terhad kepada fungsi itu.
Sebagai contoh:
#includeint utama ( ) {
int a = lima belas ;
terapung f = 5.99 ;
char ch = 'Dengan' ;
// Cetak pembolehubah
printf ( '%d \n ' , a ) ;
printf ( '%f \n ' , f ) ;
printf ( '%c \n ' , ch ) ;
}
Pengeluaran
2: Pembolehubah Statik
Dalam pengaturcaraan C, pembolehubah statik ialah pembolehubah yang mengekalkan nilainya antara panggilan fungsi dan mempunyai skop setempat. Apabila pembolehubah diisytiharkan sebagai statik dalam fungsi, nilainya dimulakan sekali sahaja dan ia mengekalkan nilainya antara panggilan fungsi.
Sebagai contoh:
#includeint seronok ( ) {
statik int mengira = 1 ;
mengira ++;
kembali mengira ;
}
int utama ( ) {
printf ( '%d ' , seronok ( ) ) ;
printf ( '%d ' , seronok ( ) ) ;
kembali 0 ;
}
Pengeluaran
Jika pembolehubah kiraan tidak statik maka output akan menjadi ' 2 2 ”.
3: Pembolehubah Global
Dalam pengaturcaraan C, pembolehubah global ialah pembolehubah yang diisytiharkan di luar mana-mana fungsi dan boleh diakses oleh semua fungsi dalam program. Nilai pembolehubah global boleh dibaca dan diubah suai oleh mana-mana fungsi.
Berikut ialah contoh program C di mana kami telah menggunakan pembolehubah global:
#includeint my_var = 42 ; // pengisytiharan pembolehubah global
int utama ( ) {
printf ( 'Nilai Pembolehubah Global ialah %d \n ' , my_var ) ;
kembali 0 ;
}
Pengeluaran
4: Pembolehubah Automatik
Dalam pengaturcaraan C, pembolehubah yang diisytiharkan di dalam fungsi biasanya dianggap sebagai pembolehubah automatik. Disebabkan sebab ia berfungsi sebagai pembolehubah tempatan untuk fungsi di mana ia diisytiharkan, pembolehubah automatik juga dikenali sebagai pembolehubah tempatan.
Pembolehubah automatik dicipta dan dimusnahkan setiap kali fungsi dipanggil. Ini adalah pembolehubah pilihan kerana tidak terdapat perbezaan besar antara pembolehubah auto dan tempatan dalam pengaturcaraan C.
Contoh:
#includeint utama ( ) {
int a = 10 ;
auto int b = 5 ; // pembolehubah automatik menggunakan kata kunci 'auto'
printf ( 'Nilai a ialah %d \n ' , a ) ;
printf ( 'Nilai b ialah %d \n ' , b ) ;
kembali 0 ;
}
Pengeluaran
5: Pembolehubah Luaran
The pembolehubah luaran ialah satu lagi jenis pembolehubah yang boleh diisytiharkan sekali dalam program dan anda boleh menggunakannya dalam berbilang fail sumber. The pembolehubah luaran juga dipanggil pembolehubah global kerana anda boleh menggunakannya di mana-mana sahaja dalam kod anda.
Sebagai contoh:
#includeluaran int a ; // mengisytiharkan pembolehubah 'a' sebagai luaran
int utama ( ) {
printf ( 'Nilai a ialah %d \n ' , a ) ; // gunakan pembolehubah luaran 'a'
kembali 0 ;
}
int a = 5 ; // tentukan pembolehubah luaran 'a'
Pengeluaran
Pokoknya
Pembolehubah digunakan untuk menamakan lokasi memori yang menyimpan data. Dalam C, kita boleh mengubah suai nilai pembolehubah dan boleh menggunakannya beberapa kali. Sebaik sahaja anda telah menentukan jenis pembolehubah anda boleh mengubahnya. Ia mengandungi senarai satu atau lebih daripada satu pembolehubah. Pembolehubah mempunyai lima jenis berbeza termasuk pembolehubah tempatan, statik, global, automatik dan luaran. Kami telah membincangkan perincian pembolehubah C dan memberikan anda contoh dalam bahagian panduan di atas.