Permulaan bahasa C++ berlaku pada tahun 1983, tidak lama selepas itu 'Bjare Stroustrup' bekerja dengan kelas dalam bahasa C secara inklusif dengan beberapa ciri tambahan seperti operator lebih muatan. Sambungan fail yang digunakan ialah ‘.c’ dan ‘.cpp’. C++ boleh dikembangkan dan tidak bergantung pada platform dan termasuk STL yang merupakan singkatan dari Perpustakaan Templat Standard. Jadi, pada asasnya bahasa C++ yang diketahui sebenarnya dikenali sebagai bahasa tersusun yang mempunyai fail sumber yang disusun bersama untuk membentuk fail objek, yang apabila digabungkan dengan penghubung menghasilkan program yang boleh dijalankan.

Sebaliknya, jika kita bercakap tentang tahapnya, ia adalah tahap pertengahan yang mentafsir kelebihan pengaturcaraan peringkat rendah seperti pemacu atau kernel dan juga aplikasi peringkat lebih tinggi seperti permainan, GUI atau aplikasi desktop. Tetapi sintaksnya hampir sama untuk kedua-dua C dan C++.

Komponen Bahasa C++:

#include

Perintah ini ialah fail pengepala yang terdiri daripada arahan 'cout'. Mungkin terdapat lebih daripada satu fail pengepala bergantung pada keperluan dan keutamaan pengguna.

int utama()

Pernyataan ini ialah fungsi program induk yang merupakan prasyarat untuk setiap program C++, yang bermaksud bahawa tanpa pernyataan ini seseorang tidak boleh melaksanakan sebarang program C++. Di sini 'int' ialah jenis data pembolehubah pulangan yang memberitahu tentang jenis data yang dipulangkan oleh fungsi.

Pengisytiharan:

Pembolehubah diisytiharkan dan nama diberikan kepada mereka.

Pernyataan masalah:

Ini penting dalam program dan boleh menjadi gelung 'semasa', gelung 'untuk' atau sebarang syarat lain yang digunakan.

Operator:

Operator digunakan dalam program C++ dan ada yang penting kerana ia digunakan pada syarat. Beberapa pengendali penting ialah &&, ||, !, &, !=, |, &=, |=, ^, ^=.

C++ Input Output:

Sekarang, kita akan membincangkan keupayaan input dan output dalam C++. Semua perpustakaan standard yang digunakan dalam C++ menyediakan keupayaan input dan output maksimum yang dilakukan dalam bentuk urutan bait atau biasanya berkaitan dengan aliran.

Strim input:

Sekiranya bait distrim dari peranti ke memori utama, ia adalah aliran input.

Aliran keluaran:

Jika bait distrim dalam arah yang bertentangan, ia adalah aliran keluaran.

Fail pengepala digunakan untuk memudahkan input dan output dalam C++. Ia ditulis sebagai yang menyediakan kaedah contohnya rebusan dan ketepatan set. Arahan input dan output ialah cin, cout, cerr, dan clog. Di sini, 'cin' menandakan input standard dan 'cout' menandakan peranti output standard yang digunakan dengan operator pemasukan strim (<<) untuk memaparkan pernyataan pada skrin.

Contoh:

Kami akan memaparkan mesej rentetan menggunakan rentetan jenis aksara.

Dalam baris pertama, kami menyertakan 'iostream' yang mempunyai hampir semua perpustakaan penting yang mungkin kami perlukan untuk pelaksanaan program C++. Dalam baris seterusnya, kami mengisytiharkan ruang nama yang menyediakan skop untuk pengecam. Selepas memanggil fungsi utama, kami memulakan tatasusunan jenis aksara yang menyimpan mesej rentetan dan 'cout' memaparkannya dengan menggabungkan. Kami menggunakan 'cout' untuk memaparkan teks pada skrin. Selain itu, kami mengambil pembolehubah 'A' yang mempunyai tatasusunan jenis data aksara untuk menyimpan rentetan aksara dan kemudian kami menambah kedua-dua mesej tatasusunan di sepanjang mesej statik menggunakan arahan 'cout'.

Output yang dihasilkan ditunjukkan di bawah:

Contoh:

Dalam kes ini, kami akan mewakili umur pengguna dalam mesej rentetan ringkas.

Pada langkah pertama kita termasuk perpustakaan. Selepas itu, kami menggunakan ruang nama yang akan menyediakan skop untuk pengecam. Dalam langkah seterusnya, kami memanggil utama() fungsi. Selepas itu, kami memulakan umur sebagai pembolehubah 'int'. Kami menggunakan arahan 'cin' untuk input dan arahan 'cout' untuk output mesej rentetan mudah. 'cin' memasukkan nilai umur daripada pengguna dan 'cout' memaparkannya dalam mesej statik yang lain.

Mesej ini ditunjukkan pada skrin selepas melaksanakan program supaya pengguna boleh mendapatkan umur dan kemudian tekan ENTER.

Contoh:

Di sini, kami menunjukkan cara mencetak rentetan dengan menggunakan 'cout'.

Untuk mencetak rentetan, kami pada mulanya menyertakan perpustakaan dan kemudian ruang nama untuk pengecam. The utama() fungsi dipanggil. Selanjutnya, kami sedang mencetak output rentetan menggunakan arahan 'cout' dengan operator sisipan yang kemudiannya memaparkan mesej statik pada skrin.

Jenis Data C++:

Jenis data dalam C++ adalah topik yang sangat penting dan diketahui secara meluas kerana ia adalah asas bahasa pengaturcaraan C++. Begitu juga, sebarang pembolehubah yang digunakan mestilah daripada jenis data yang ditentukan atau dikenal pasti.

Kami tahu bahawa untuk semua pembolehubah, kami menggunakan jenis data semasa menjalani pengisytiharan untuk mengehadkan jenis data yang perlu dipulihkan. Atau, kita boleh mengatakan bahawa jenis data sentiasa memberitahu pembolehubah jenis data yang disimpannya sendiri. Setiap kali kita menentukan pembolehubah, pengkompil memperuntukkan memori berdasarkan jenis data yang diisytiharkan kerana setiap jenis data mempunyai kapasiti storan memori yang berbeza.

Bahasa C++ membantu kepelbagaian jenis data supaya pengaturcara boleh memilih jenis data yang sesuai yang mungkin diperlukannya.

C++ memudahkan penggunaan jenis data yang dinyatakan di bawah:

1. Jenis data yang ditentukan pengguna
2. Jenis data terbitan
3. Jenis data terbina dalam

Sebagai contoh, baris berikut diberikan untuk menggambarkan kepentingan jenis data dengan memulakan beberapa jenis data biasa:

Beberapa jenis data biasa: saiz yang mereka tentukan dan jenis maklumat yang akan disimpan oleh pembolehubah mereka ditunjukkan di bawah:

• Char: Dengan saiz satu bait, ia akan menyimpan satu aksara, huruf, nombor atau nilai ASCII.
• Boolean: Dengan saiz 1 bait, ia akan menyimpan dan mengembalikan nilai sama ada benar atau palsu.
• Int: Dengan saiz 2 atau 4 bait, ia akan menyimpan nombor bulat tanpa perpuluhan.
• Titik terapung: Dengan saiz 4 bait, ia akan menyimpan nombor pecahan yang mempunyai satu atau lebih perpuluhan. Ini adalah memadai untuk menyimpan sehingga 7 digit perpuluhan.
• Titik terapung berganda: Dengan saiz 8 bait, ia juga akan menyimpan nombor pecahan yang mempunyai satu atau lebih perpuluhan. Ini adalah memadai untuk menyimpan sehingga 15 digit perpuluhan.
• Void: Tanpa saiz yang ditentukan lompang mengandungi sesuatu yang tidak bernilai. Oleh itu, ia digunakan untuk fungsi yang mengembalikan nilai nol.
• Watak lebar: Dengan saiz lebih besar daripada 8-bit yang biasanya 2 atau 4 bait panjang diwakili oleh wchar_t yang serupa dengan char dan dengan itu juga menyimpan nilai aksara.

Saiz pembolehubah yang disebutkan di atas mungkin berbeza bergantung pada penggunaan program atau pengkompil.

Contoh:

Mari kita tulis kod ringkas dalam C++ yang akan menghasilkan saiz tepat beberapa jenis data yang diterangkan di atas:

Dalam kod ini, kami sedang menyepadukan perpustakaan . Selepas itu, kami menggunakan 'ruang nama'. Dalam baris seterusnya, kami memanggil utama() fungsi di mana kami menggunakan perintah 'cout' yang akan mencetak saiz semua jenis data yang dinyatakan dalam program. Untuk mencari saiz pembolehubah, kita perlu menggunakan saiz() kaedah.

Output diterima dalam bait seperti yang ditunjukkan dalam rajah:

Contoh:

Di sini kami akan menambah saiz dua jenis data yang berbeza.

Pertama, kami menggabungkan fail pengepala menggunakan 'ruang nama standard' untuk pengecam. Seterusnya, yang utama() fungsi dipanggil di mana kita memulakan pembolehubah 'int' pada mulanya dan kemudian pembolehubah 'berganda' untuk menyemak perbezaan antara saiz kedua-dua ini. Kemudian, saiz mereka digabungkan dengan penggunaan saiz() fungsi. Output dipaparkan oleh pernyataan 'cout'.

Ada satu istilah lagi yang perlu disebut di sini dan ia adalah 'Pengubah suai data' . Nama itu menunjukkan bahawa 'pengubah suai data' digunakan di sepanjang jenis data terbina dalam untuk mengubah suai panjangnya yang boleh dipegang oleh jenis data tertentu mengikut keperluan atau keperluan pengkompil.

Berikut ialah pengubah suai data yang boleh diakses dalam C++:

1. Ditandatangani
2. Tidak ditandatangani
3. Panjang
4. Pendek

Saiz yang diubah suai dan juga julat yang sesuai bagi jenis data terbina dalam disebut di bawah apabila ia digabungkan dengan pengubah jenis data:

• Int pendek: Mempunyai saiz 2 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada -32,768 hingga 32,767
• Int pendek tidak ditandatangani: Mempunyai saiz 2 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada 0 hingga 65,535
• Unsigned int: Mempunyai saiz 4 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada 0 hingga 4,294,967,295
• Int: Mempunyai saiz 4 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada -2,147,483,648 hingga 2,147,483,647
• Long int: Mempunyai saiz 4 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada -2,147,483,648 hingga 2,147,483,647
• Int panjang yang tidak ditandatangani: Mempunyai saiz 4 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada 0 hingga 4,294,967.295
• Long long int: Mempunyai saiz 8 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada –(2^63) hingga (2^63)-1
• Int panjang panjang yang tidak ditandatangani: Mempunyai saiz 8 bait, mempunyai julat pengubahsuaian daripada 0 hingga 18,446,744,073,709,551,615
• Aksara yang ditandatangani: Mempunyai saiz 1 bait, mempunyai julat pengubahsuaian dari -128 hingga 127
• Unsigned char: Mempunyai saiz 1 bait, mempunyai julat pengubahsuaian dari 0 hingga 255.

Penghitungan C++:

Dalam bahasa pengaturcaraan C++ 'Enumeration' ialah jenis data yang ditentukan pengguna. Penghitungan diisytiharkan sebagai ' enum' dalam C++. Ia digunakan untuk memperuntukkan nama tertentu kepada mana-mana pemalar yang digunakan dalam program. Ia meningkatkan kebolehbacaan dan kebolehgunaan program.

Sintaks:

Kami mengisytiharkan penghitungan dalam C++ seperti berikut:

Kelebihan Penghitungan dalam C++:

Enum boleh digunakan dengan cara berikut:

• Ia boleh digunakan dengan kerap dalam pernyataan kes suis.
• Ia boleh menggunakan pembina, medan dan kaedah.
• Ia hanya boleh melanjutkan kelas 'enum', bukan kelas lain.
• Ia boleh meningkatkan masa penyusunan.
• Ia boleh dilalui.

Kelemahan Penghitungan dalam C++:

Enum juga mempunyai beberapa kelemahan:

Jika sekali nama dikira, ia tidak boleh digunakan semula dalam skop yang sama.

Sebagai contoh:

Enum tidak boleh diisytiharkan ke hadapan.

Sebagai contoh:

Ia kelihatan seperti nama tetapi ia adalah integer. Jadi, mereka boleh menukar secara automatik kepada mana-mana jenis data lain.

Sebagai contoh:

Contoh:

Dalam contoh ini, kita melihat penggunaan penghitungan C++:

Dalam pelaksanaan kod ini, pertama sekali, kita mulakan dengan #include . ialah salah satu perpustakaan yang kaya dalam C++. Ia adalah perpustakaan terbina dalam. Ia melibatkan aliran data Input dan Output . Selepas ini, kami menggunakan ruang nama Standard. Kemudian, kami mengisytiharkan 'enum' nama tertentu sebagai Subjek dan memberikan tiga subjek iaitu Matematik, Bahasa Inggeris dan Urdu. Matematik diberikan nilai 1. Matlamat kami adalah untuk mencetak nilai Subjek yang diisytiharkan dalam enum. Kemudian, kami menyeru utama() fungsi. Dalam utama() kami mempunyai cout<<, di mana 'c' bermaksud 'watak' dan keluar bermaksud 'keluaran'. 'Cout' digunakan untuk memaparkan output . << menunjukkan operator sisipan. Dengan menggunakan 'cout<<', kami mencetak nilai enum. Seterusnya, kami akan menggunakan arahan 'return 0'. Perintah ini mengembalikan hasil yang dalam bentuk nilai.

Berikut ialah hasil kami daripada program yang dilaksanakan:

Jadi, seperti yang anda lihat bahawa kami mempunyai nilai Subjek: Matematik, Urdu, Inggeris; iaitu 1,2,3.

Contoh:

Berikut adalah satu lagi contoh di mana kami membersihkan konsep kami tentang enum:

Dalam program ini, kita mulakan dengan menyepadukan fail pengepala . Ia adalah perpustakaan terbina dalam. Ia melibatkan aliran data Input dan Output. Selepas ini, kita perlu menggunakan ruang nama Standard. Kemudian, kami memberikan nilai enum kepada pemalar yang merupakan pemain. Sasaran kami adalah untuk memaparkan siapa yang melebihinya. Seterusnya, kami memanggil kami utama() fungsi. Di dalam utama() fungsi kami menetapkan dua pemalar: Shadab, yang nilainya ialah 20 kepada pembolehubah enum 'bowler1'; dan Afridi, yang nilainya ialah 25 kepada pembolehubah enum 'bowler2'.

Kita perlu menggunakan pernyataan if-else . Kami juga telah menggunakan operator perbandingan di dalam pernyataan 'jika' yang bermaksud bahawa kami membandingkan jika 'bowler2' lebih besar daripada 'bowler1'. Kemudian, blok 'jika' dilaksanakan yang bermaksud ia adalah tamat daripada Afridi. Kemudian, kami memasukkan 'cout<<' untuk memaparkan output. Mula-mula, kami mencetak pernyataan 'Sudah tamat'. Kemudian, nilai 'bowler2'. Jika tidak, blok else akan dipanggil, yang bermaksud ia adalah tamat daripada Shadab. Kemudian, dengan menggunakan perintah 'cout<<' kami memaparkan pernyataan 'Sudah tamat'. Kemudian, nilai 'bowler1'.

Menurut kenyataan If-else, kami mempunyai lebih 25 iaitu nilai Afridi. Ini bermakna bahawa nilai pembolehubah enum 'bowler2' adalah lebih besar daripada 'bowler1' itulah sebabnya pernyataan 'jika' dilaksanakan.

C++ Jika lain, Tukar:

Dalam bahasa pengaturcaraan C ++, kami menggunakan 'penyataan if' dan 'switch statement' untuk mengubah suai aliran program. Pernyataan ini digunakan untuk menyediakan beberapa set perintah untuk pelaksanaan program bergantung pada nilai sebenar pernyataan yang disebutkan masing-masing. Dalam kebanyakan kes, kami menggunakan operator sebagai alternatif kepada pernyataan 'jika'. Semua pernyataan yang disebutkan di atas ini adalah pernyataan pemilihan yang dikenali sebagai pernyataan keputusan atau bersyarat.

Pernyataan 'jika':

Pernyataan ini digunakan untuk menguji keadaan tertentu apabila anda ingin menukar aliran mana-mana program. Di sini, jika syarat adalah benar program akan melaksanakan arahan bertulis tetapi jika syarat itu palsu, ia hanya akan ditamatkan. Mari kita pertimbangkan contoh;

Ini ialah pernyataan 'jika' mudah yang digunakan, di mana kita memulakan pembolehubah 'int' sebagai 10. Kemudian, nilai diambil daripada pengguna dan ia disemak silang dalam pernyataan 'jika'. Jika ia memenuhi syarat yang digunakan dalam pernyataan 'jika', maka output dipaparkan.

Oleh kerana digit yang dipilih ialah 40, output ialah mesej.

Pernyataan 'If-else':

Dalam program yang lebih kompleks di mana pernyataan 'jika' biasanya tidak bekerjasama, kami menggunakan pernyataan 'jika-lain'. Dalam kes yang diberikan, kami menggunakan pernyataan 'jika- lain' untuk menyemak syarat yang digunakan.

Pertama, kami akan mengisytiharkan pembolehubah jenis data 'int' bernama 'x' yang nilainya diambil daripada pengguna. Sekarang, pernyataan 'jika' digunakan di mana kami menggunakan syarat bahawa jika nilai integer yang dimasukkan oleh pengguna ialah 2. Output akan menjadi yang dikehendaki dan mesej mudah 'NICE TRY' akan dipaparkan. Jika tidak, jika nombor yang dimasukkan bukan 2, output akan berbeza.

Apabila pengguna menulis nombor 2, output berikut ditunjukkan.

Apabila pengguna menulis sebarang nombor lain kecuali 2, output yang kami dapat ialah:

Pernyataan If-else-if:

Penyataan if-else-if bersarang agak rumit dan digunakan apabila terdapat berbilang syarat digunakan dalam kod yang sama. Mari kita renungkan ini menggunakan contoh lain:

Di sini, selepas menyepadukan fail pengepala dan ruang nama, kami memulakan nilai pembolehubah 'm' sebagai 200. Nilai 'm' kemudian diambil daripada pengguna dan kemudian disemak silang dengan berbilang syarat yang dinyatakan dalam atur cara.

Di sini, pengguna memilih nilai 195. Inilah sebabnya mengapa output menunjukkan bahawa ini adalah nilai sebenar 'm'.

Pernyataan Tukar:

Pernyataan 'suis' digunakan dalam C++ untuk pembolehubah yang perlu diuji jika ia sama dengan senarai berbilang nilai. Dalam pernyataan 'suis', kami mengenal pasti keadaan dalam bentuk kes yang berbeza dan semua kes mempunyai rehat yang disertakan pada penghujung setiap pernyataan kes. Berbilang kes mempunyai syarat dan pernyataan yang sesuai digunakan padanya dengan pernyataan putus yang menamatkan pernyataan suis dan beralih ke pernyataan lalai sekiranya tiada syarat disokong.

Kata kunci 'break':

Pernyataan suis mengandungi kata kunci 'break'. Ia menghentikan kod daripada melaksanakan pada kes yang seterusnya. Perlaksanaan pernyataan suis berakhir apabila pengkompil C++ menemui kata kunci 'break' dan kawalan bergerak ke baris yang mengikuti pernyataan suis. Anda tidak perlu menggunakan pernyataan putus dalam suis. Pelaksanaan beralih ke kes seterusnya jika ia tidak digunakan.

Dalam baris pertama kod yang dikongsi, kami menyertakan perpustakaan. Selepas itu, kami menambah 'ruang nama'. Kami menyeru utama() fungsi. Kemudian, kami mengisytiharkan gred jenis data aksara sebagai 'F'. Gred ini boleh menjadi kehendak anda dan hasilnya akan ditunjukkan masing-masing untuk kes yang dipilih. Kami menggunakan pernyataan suis untuk mendapatkan hasilnya.

Jika kita memilih 'F' sebagai gred, outputnya adalah 'better luck next time' kerana ini adalah kenyataan yang kita ingin dicetak sekiranya gred itu 'F'.

Mari tukar gred kepada X dan lihat apa yang berlaku. Saya menulis 'X' sebagai gred dan output yang diterima ditunjukkan di bawah:

Jadi, kes yang tidak betul dalam 'suis' secara automatik menggerakkan penuding terus ke pernyataan lalai dan menamatkan program.

Pernyataan if-else dan suis mempunyai beberapa ciri biasa:

• Kenyataan ini digunakan untuk menguruskan cara program dilaksanakan.
• Kedua-duanya menilai keadaan dan itu menentukan cara program berjalan.
• Walaupun mempunyai gaya perwakilan yang berbeza, ia boleh digunakan untuk tujuan yang sama.

Pernyataan if-else dan suis berbeza dalam cara tertentu:

• Walaupun pengguna menentukan nilai dalam pernyataan kes 'tukar', manakala kekangan menentukan nilai dalam pernyataan 'jika-lain'.
• Ia mengambil masa untuk menentukan di mana perubahan itu perlu dilakukan, adalah mencabar untuk mengubah suai kenyataan 'jika-lain'. Sebaliknya, kenyataan 'tukar' mudah dikemas kini kerana ia boleh diubah suai dengan mudah.
• Untuk memasukkan banyak ungkapan, kita boleh menggunakan banyak pernyataan 'jika-lain'.

Gelung C++:

Sekarang, kita akan temui cara menggunakan gelung dalam pengaturcaraan C++. Struktur kawalan yang dikenali sebagai 'gelung' mengulangi satu siri kenyataan. Dalam erti kata lain, ia dipanggil struktur berulang. Semua pernyataan dilaksanakan sekaligus dalam struktur berjujukan . Sebaliknya, bergantung pada pernyataan yang ditentukan, struktur keadaan boleh melaksanakan atau meninggalkan ungkapan. Ia mungkin diperlukan untuk melaksanakan kenyataan lebih daripada sekali dalam situasi tertentu.

Jenis Gelung:

Terdapat tiga kategori gelung:

• Untuk gelung
• Manakala Gelung
• Lakukan While Loop

Untuk gelung:

Gelung ialah sesuatu yang berulang seperti kitaran dan berhenti apabila ia tidak mengesahkan keadaan yang disediakan. Gelung 'untuk' melaksanakan urutan pernyataan berkali-kali dan memekatkan kod yang mengatasi pembolehubah gelung. Ini menunjukkan bagaimana gelung 'untuk' ialah jenis struktur kawalan lelaran tertentu yang membolehkan kami mencipta gelung yang diulang beberapa kali yang ditetapkan. Gelung akan membolehkan kami melaksanakan bilangan langkah 'N' dengan hanya menggunakan kod satu baris mudah. Mari kita bincangkan tentang sintaks yang akan kami gunakan untuk gelung 'untuk' yang akan dilaksanakan dalam aplikasi perisian anda.

Sintaks pelaksanaan gelung 'untuk':

Contoh:

Di sini, kami menggunakan pembolehubah gelung untuk mengawal selia gelung ini dalam gelung 'untuk'. Langkah pertama ialah memberikan nilai kepada pembolehubah ini yang kami nyatakan sebagai gelung. Selepas itu, kita mesti menentukan sama ada ia kurang atau lebih besar daripada nilai pembilang. Kini, badan gelung akan dilaksanakan dan juga pembolehubah gelung dikemas kini sekiranya pernyataan itu kembali benar. Langkah-langkah di atas sering diulang sehingga kita mencapai keadaan keluar.

• Ungkapan Permulaan: Pada mulanya, kita perlu menetapkan pembilang gelung kepada sebarang nilai awal dalam ungkapan ini.
• Ungkapan Ujian : Sekarang, kita perlu menguji keadaan yang diberikan dalam ungkapan yang diberikan. Jika kriteria dipenuhi, kami akan menjalankan badan gelung 'untuk' dan terus mengemas kini ungkapan; jika tidak, kita mesti berhenti.
• Kemas kini Ungkapan: Ungkapan ini menambah atau mengurangkan pembolehubah gelung dengan nilai tertentu selepas badan gelung telah dilaksanakan.

Contoh program C++ untuk mengesahkan gelung 'Untuk':

Contoh:

Contoh ini menunjukkan pencetakan nilai integer dari 0 hingga 10.

Dalam senario ini, kita sepatutnya mencetak integer dari 0 hingga 10. Mula-mula, kita memulakan pembolehubah rawak i dengan nilai diberi '0' dan kemudian parameter keadaan yang telah kita gunakan menyemak keadaan jika i<=10. Dan apabila ia memenuhi syarat dan ia menjadi benar, pelaksanaan gelung 'untuk' bermula. Selepas pelaksanaan, antara dua parameter kenaikan atau pengurangan, satu hendaklah dilaksanakan dan sehingga keadaan yang ditentukan i<=10 bertukar menjadi palsu, nilai pembolehubah i dinaikkan.

Bilangan Lelaran dengan syarat i<10:

Contoh:

Contoh berikut memaparkan nilai integer:

Dalam kes di atas, pembolehubah bernama 'a' dimulakan dengan nilai yang diberi 50. Keadaan digunakan di mana pembolehubah 'a' kurang daripada 70. Kemudian, nilai 'a' dikemas kini supaya ia ditambah dengan 2. Nilai 'a' kemudiannya dimulakan daripada nilai awal iaitu 50 dan 2 ditambah serentak sepanjang gelung sehingga keadaan kembali palsu dan nilai 'a' dinaikkan daripada 70 dan gelung ditamatkan.

Bilangan Lelaran:

Gelung Semasa:

Sehingga syarat yang ditentukan dipenuhi, satu atau lebih pernyataan boleh dilaksanakan. Apabila lelaran tidak diketahui terlebih dahulu, ia sangat berguna. Mula-mula, syarat disemak dan kemudian masuk ke dalam badan gelung untuk melaksanakan atau melaksanakan pernyataan.

Dalam baris pertama, kami memasukkan fail pengepala dan ruang nama standard. Kami memanggil utama() fungsi. Di sini, kami memulakan pembolehubah 'a'. Dalam baris seterusnya, kami menggunakan syarat sementara. Dalam keadaan sementara, kami menggunakan pernyataan 'cout' untuk memaparkan nilai yang ditulis. Kemudian, kami menggunakan operator kenaikan untuk meningkatkan kiraan. Dalam baris terakhir, kami menggunakan pernyataan 'return 0' untuk menamatkan program.

Gelung Do-While:

Apabila syarat yang ditentukan dipenuhi, satu siri pernyataan dijalankan. Pertama, badan gelung dijalankan. Selepas itu, syarat itu diperiksa sama ada benar atau tidak. Oleh itu, kenyataan itu dilaksanakan sekali. Badan gelung diproses dalam gelung 'Lakukan sementara' sebelum menilai keadaan. Program ini berjalan apabila syarat yang diperlukan dipenuhi. Jika tidak, apabila syarat itu palsu, program ditamatkan.

Di sini, kami menyepadukan fail pengepala . Kami menggunakan utama() fungsi dalam program. Kemudian, kami memulakan empat integer dan menggunakan pernyataan 'cin', supaya pengguna boleh memasukkan nilai. Dalam baris seterusnya, kami memulakan dua integer berbeza. Kami menggunakan pernyataan 'buat'. Di dalam pernyataan itu, kami menggunakan dua fungsi aritmetik. Pertama, kami menggunakan operator darab dan kedua, kami menggunakan operator penambahan. Kemudian, kami menggunakan syarat 'sementara' dalam program di luar pernyataan 'do'. Selanjutnya, kami menambah pernyataan 'cout' untuk mencetak keputusan melalui integer 'hasil'. Dalam baris terakhir, untuk menamatkan program, kami menggunakan arahan return 0.

C++ Teruskan/Rehat:

C++ Continue Statement:

Pernyataan continue digunakan dalam bahasa pengaturcaraan C++ untuk mengelakkan penjelmaan semasa gelung serta mengalihkan kawalan ke lelaran berikutnya. Semasa gelung, pernyataan continue boleh digunakan untuk melangkau pernyataan tertentu. Ia juga digunakan dalam gelung bersama dengan kenyataan eksekutif. Jika syarat khusus adalah benar, semua pernyataan berikutan pernyataan continue tidak dilaksanakan.

Dengan gelung untuk:

Dalam contoh ini, kami menggunakan 'untuk gelung' dengan pernyataan sambung dari C++ untuk mendapatkan hasil yang diperlukan sambil lulus beberapa keperluan yang ditentukan.

Kita mulakan dengan memasukkan perpustakaan dan menggunakan 'namespace std'. Kemudian kami memanggil utama() fungsi. Kami menggunakan untuk gelung. Di dalam gelung, kami mengisytiharkan pembolehubah 'k' yang dianggap terletak di antara 3 dan 8. Kami menggunakan syarat untuk meneruskan lelaran walaupun (k = = 5). Kemudian gunakan pernyataan 'terus' selepas menyatakan syarat. Pada penghujungnya. untuk menunjukkan output, kami menggunakan arahan 'cout' bersama-sama dengan arahan 'return 0'.

Dengan gelung sementara:

Sepanjang demonstrasi ini, kami menggunakan kedua-dua 'gelung sementara' dan pernyataan C++ 'terus' termasuk beberapa syarat untuk melihat jenis output yang boleh dijana.

Dalam contoh ini, kami menetapkan syarat untuk menambah nombor kepada 40 sahaja. Jika integer yang dimasukkan ialah nombor negatif, maka gelung 'semasa' akan ditamatkan. Sebaliknya, jika nombor itu lebih besar daripada 40, maka nombor tertentu itu akan dilangkau daripada lelaran.

Kami akan memasukkan perpustakaan , menggunakan 'namespace std' dan kemudian memanggil utama() fungsi. Kami memulakan pembolehubah 's'. Satu lagi 'nombor' pembolehubah diisytiharkan dalam langkah seterusnya. Kami menggunakan gelung 'semasa'. Sekarang, kami menentukan syarat bahawa nilai yang diperlukan akan berada di atas atau sama dengan sifar. Untuk menambah semua nombor positif, kami menggunakan pernyataan 's += number'. Perintah 'cout' akan digunakan untuk menunjukkan mesej pada konsol 'Masukkan sebarang nombor'. Kami mendapat integer daripada pengguna dengan menggunakan pernyataan 'cin'. Kami juga menggunakan pernyataan 'jika'. Apabila nombor yang ditentukan lebih besar daripada 40, mesej akan ditunjukkan. Kemudian, kami menggunakan arahan 'teruskan'. Selepas semua langkah ini, pernyataan 'teruskan' akan dilaksanakan. Untuk menunjukkan jumlah semua nombor, kami menggunakan pernyataan 'cout'.

Pernyataan rehat C++:

Setiap kali penyataan rehat digunakan dalam gelung dalam C++, gelung ditamatkan serta-merta serta kawalan program dimulakan semula pada penyataan selepas gelung. Ia juga mungkin untuk menamatkan kes di dalam pernyataan 'suis'.

Dengan gelung untuk:

Di sini, kami akan menggunakan gelung 'untuk' dengan penyataan 'break' untuk memerhatikan output dengan mengulangi nilai yang berbeza.

Mula-mula, kami memasukkan fail pengepala . Seterusnya, kami menggunakan 'namespace std'. Selepas memanggil fungsi main(), kami gunakan untuk gelung. Di sini, kami akan memulakan pembolehubah 'm'. Kami akan menggunakan syarat bahawa nilai 'm' terletak di antara 10 dan 20. Keadaan 'break' akan dilaksanakan seolah-olah (m == 17). Untuk mencetak hasilnya, kami menggunakan 'cout'. Kemudian, arahan 'return 0' akan digunakan.

Dengan gelung sementara:

Kami akan menggunakan gelung 'semasa' bersama-sama dengan pernyataan rehat.

Kita mulakan dengan mengimport pustaka . 'Namespace std' akan disertakan. Dalam kaedah main(), dua pembolehubah 'nbr' dan 'x' akan dimulakan. Kami menggunakan gelung 'semasa' dan lulus 'benar' sebagai hujah. Untuk mendapatkan nilai daripada pengguna, kami menggunakan arahan 'cin'. Seterusnya, kami menggunakan pernyataan 'jika'. Bersama-sama dengan ini, syarat 'break' digunakan untuk menentukan syarat jika (nbr < 0). Untuk menambah semua nilai positif, kami menggunakan formula 'x += nbr'. Untuk memaparkan jumlah ini, kami menambah pernyataan 'cout'.

Fungsi C++:

Fungsi digunakan untuk menstruktur atur cara yang sudah diketahui menjadi berbilang serpihan kod yang dilaksanakan hanya apabila ia dipanggil. Dalam bahasa pengaturcaraan C++, fungsi ditakrifkan sebagai sekumpulan pernyataan yang diberi nama yang sesuai dan dipanggil oleh mereka. Pengguna boleh menghantar data ke dalam fungsi yang kami panggil parameter. Fungsi bertanggungjawab untuk melaksanakan tindakan apabila kod tersebut berkemungkinan besar akan digunakan semula.

Penciptaan fungsi:

Walaupun C++ menyampaikan banyak fungsi yang telah ditetapkan seperti utama(), yang memudahkan pelaksanaan kod. Dengan cara yang sama, anda boleh mencipta dan menentukan fungsi anda mengikut keperluan anda. Sama seperti semua fungsi biasa, di sini, anda memerlukan nama untuk fungsi anda untuk pengisytiharan yang ditambah dengan kurungan selepas itu '()'.

Sintaks:

Void ialah jenis pemulangan fungsi. Buruh adalah nama yang diberikan kepadanya dan kurungan kerinting akan melampirkan badan fungsi di mana kita menambah kod untuk pelaksanaan.

Memanggil fungsi:

Fungsi yang diisytiharkan dalam kod hanya dilaksanakan apabila ia dipanggil. Untuk memanggil fungsi, anda perlu menentukan nama fungsi bersama-sama dengan kurungan yang diikuti dengan koma bertitik ';'.

Contoh:

Mari kita isytiharkan dan bina fungsi yang ditentukan pengguna dalam situasi ini.

Pada mulanya, seperti yang diterangkan dalam setiap program, kami diberikan perpustakaan dan ruang nama untuk menyokong pelaksanaan program. Fungsi yang ditentukan pengguna buruh() sentiasa dipanggil sebelum menulis utama() fungsi. Fungsi bernama buruh() diisytiharkan di mana mesej 'Seorang buruh patut dihormati!' dipaparkan. Di dalam utama() fungsi dengan jenis pulangan integer, kami memanggil buruh() fungsi.

Ini ialah mesej ringkas yang ditakrifkan dalam fungsi yang ditentukan pengguna yang dipaparkan di sini dengan bantuan utama() fungsi.

batal:

Dalam contoh yang disebutkan di atas, kami mendapati bahawa jenis pemulangan fungsi yang ditentukan pengguna adalah tidak sah. Ini menunjukkan bahawa tiada nilai dikembalikan oleh fungsi tersebut. Ini menunjukkan bahawa nilai itu tidak ada atau mungkin batal. Kerana setiap kali fungsi hanya mencetak mesej, ia tidak memerlukan sebarang nilai pulangan.

Kekosongan ini juga digunakan dalam ruang parameter fungsi untuk menyatakan dengan jelas bahawa fungsi ini tidak mengambil sebarang nilai sebenar semasa ia dipanggil. Dalam situasi di atas, kami juga akan memanggil buruh() berfungsi sebagai:

Parameter sebenar:

Seseorang boleh menentukan parameter untuk fungsi tersebut. Parameter fungsi ditakrifkan dalam senarai argumen fungsi yang menambah nama fungsi. Setiap kali kita memanggil fungsi, kita perlu lulus nilai tulen parameter untuk melengkapkan pelaksanaan. Ini disimpulkan sebagai parameter Sebenar. Manakala parameter yang ditakrifkan semasa fungsi telah ditakrifkan dikenali sebagai Parameter Formal.

Contoh:

Dalam contoh ini, kita akan menukar atau menggantikan dua nilai integer melalui fungsi.

Pada mulanya, kami mengambil fail pengepala. Fungsi yang ditentukan pengguna ialah nama yang diisytiharkan dan ditakrifkan sub(). Fungsi ini digunakan untuk penggantian dua nilai integer iaitu i dan n. Seterusnya, operator aritmetik digunakan untuk pertukaran kedua-dua integer ini. Nilai integer pertama 'i' disimpan di tempat nilai 'n' dan nilai n disimpan sebagai ganti nilai 'i'. Kemudian, keputusan selepas menukar nilai dicetak. Jika kita bercakap tentang utama() fungsi, kami mengambil nilai dua integer daripada pengguna dan dipaparkan. Dalam langkah terakhir, fungsi yang ditentukan pengguna sub() dipanggil dan kedua-dua nilai ditukar.

Dalam kes menggantikan dua nombor ini, kita dapat melihat dengan jelas bahawa semasa menggunakan sub() fungsi, nilai 'i' dan 'n' di dalam senarai parameter adalah parameter formal. Parameter sebenar ialah parameter yang lulus pada penghujung utama() fungsi di mana fungsi penggantian dipanggil.

Penunjuk C++:

Penunjuk dalam C++ agak mudah dipelajari dan bagus untuk digunakan. Dalam bahasa C++ penunjuk digunakan kerana ia menjadikan kerja kita mudah dan semua operasi berfungsi dengan cekap apabila penunjuk terlibat. Selain itu, terdapat beberapa tugasan yang tidak akan dicapai melainkan penunjuk digunakan seperti peruntukan memori dinamik. Bercakap tentang penunjuk, idea utama, yang mesti difahami ialah penunjuk hanyalah pembolehubah yang akan menyimpan alamat memori yang tepat sebagai nilainya. Penggunaan penuding secara meluas dalam C++ adalah kerana sebab-sebab berikut:

• Untuk menghantar satu fungsi kepada fungsi yang lain.
• Untuk memperuntukkan objek baharu pada timbunan.
• Untuk lelaran elemen dalam tatasusunan

Biasanya, operator '&' (ampersand) digunakan untuk mengakses alamat mana-mana objek dalam ingatan.

Penunjuk dan jenisnya:

Penunjuk mempunyai beberapa jenis berikut:

• Petunjuk nol: Ini adalah penunjuk dengan nilai sifar yang disimpan dalam perpustakaan C++.
• Penunjuk aritmetik: Ia termasuk empat pengendali aritmetik utama yang boleh diakses iaitu ++, –, +, -.
• Pelbagai petunjuk: Ia adalah tatasusunan yang digunakan untuk menyimpan beberapa petunjuk.
• Penunjuk ke penunjuk: Ia adalah tempat penunjuk digunakan di atas penunjuk.

Contoh:

Renungkan contoh seterusnya di mana alamat beberapa pembolehubah dicetak.

Selepas memasukkan fail pengepala dan ruang nama standard, kami memulakan dua pembolehubah. Satu ialah nilai integer yang diwakili oleh i' dan satu lagi ialah tatasusunan jenis aksara 'I' dengan saiz 10 aksara. Alamat kedua-dua pembolehubah kemudiannya dipaparkan dengan menggunakan arahan 'cout'.

Output yang kami terima ditunjukkan di bawah:

Hasil ini menunjukkan alamat untuk kedua-dua pembolehubah.

Sebaliknya, penunjuk dianggap pembolehubah yang nilainya sendiri ialah alamat pembolehubah yang berbeza. Penunjuk sentiasa menunjuk kepada jenis data yang mempunyai jenis yang sama yang dibuat dengan pengendali (*).

Pengisytiharan penunjuk:

Penunjuk diisytiharkan dengan cara ini:

Jenis asas penuding ditunjukkan oleh 'jenis', manakala nama penuding dinyatakan dengan 'nama-var'. Dan untuk melayakkan pembolehubah kepada asterisk penunjuk(*) digunakan.

Cara memberikan penunjuk kepada pembolehubah:

Hampir selalu terdapat nombor perenambelasan panjang yang mewakili alamat memori yang pada mulanya adalah sama untuk semua penunjuk tanpa mengira jenis datanya.

Contoh:

Contoh berikut akan menunjukkan cara penunjuk menggantikan operator '&' dan menyimpan alamat pembolehubah.

Kami akan menyepadukan perpustakaan dan sokongan direktori. Kemudian, kami akan menggunakan utama() fungsi di mana kita mula-mula mengisytiharkan dan memulakan pembolehubah 'n' jenis 'int' dengan nilai 55. Dalam baris seterusnya, kita memulakan pembolehubah penunjuk bernama 'p1'. Selepas ini, kami menetapkan alamat pembolehubah 'n' kepada penunjuk 'p1' dan kemudian kami menunjukkan nilai pembolehubah 'n'. Alamat 'n' yang disimpan dalam penunjuk 'p1' dipaparkan. Selepas itu, nilai '*p1' dicetak pada skrin dengan menggunakan arahan 'cout'. Outputnya adalah seperti berikut:

Di sini, kita melihat bahawa nilai 'n' ialah 55 dan alamat 'n' yang disimpan dalam penunjuk 'p1' ditunjukkan sebagai 0x6ffe14. Nilai pembolehubah penunjuk ditemui dan ia adalah 55 yang sama dengan nilai pembolehubah integer. Oleh itu, penunjuk menyimpan alamat pembolehubah, dan juga penuding *, mempunyai nilai integer yang disimpan yang seterusnya akan mengembalikan nilai pembolehubah yang disimpan pada mulanya.

Contoh:

Mari kita pertimbangkan contoh lain di mana kita menggunakan penuding yang menyimpan alamat rentetan.

Dalam kod ini, kami menambah perpustakaan dan ruang nama terlebih dahulu. Di dalam utama() fungsi kita perlu mengisytiharkan rentetan bernama 'makeup' yang mempunyai nilai 'Mascara' di dalamnya. Penunjuk jenis rentetan '*p2' digunakan untuk menyimpan alamat pembolehubah solek. Nilai pembolehubah 'solek' kemudiannya dipaparkan pada skrin menggunakan pernyataan 'cout'. Selepas ini, alamat pembolehubah 'solek' dicetak, dan pada akhirnya, pembolehubah penunjuk 'p2' dipaparkan menunjukkan alamat memori pembolehubah 'solek' dengan penunjuk.

Output yang diterima daripada kod di atas adalah seperti berikut:

Baris pertama mempunyai nilai pembolehubah 'makeup' yang dipaparkan. Baris kedua menunjukkan alamat 'solek' pembolehubah. Dalam baris terakhir, alamat memori pembolehubah 'solekan' dengan penggunaan penuding ditunjukkan.

Pengurusan Memori C++:

Untuk pengurusan ingatan yang berkesan dalam C++, banyak operasi berguna untuk pengurusan ingatan semasa bekerja dalam C++. Apabila kita menggunakan C++, prosedur peruntukan memori yang paling biasa digunakan ialah peruntukan memori dinamik di mana ingatan diberikan kepada pembolehubah semasa masa jalan; tidak seperti bahasa pengaturcaraan lain di mana pengkompil boleh memperuntukkan memori kepada pembolehubah. Dalam C++, deallocation pembolehubah yang diperuntukkan secara dinamik adalah perlu, supaya memori dibebaskan apabila pembolehubah tidak lagi digunakan.

Untuk peruntukan dinamik dan deallocation memori dalam C++, kami melakukan ' baru' dan 'padam' operasi. Adalah penting untuk mengurus ingatan supaya tiada ingatan terbuang. Peruntukan ingatan menjadi mudah dan berkesan. Dalam mana-mana program C++, Memori digunakan dalam salah satu daripada dua aspek: sama ada sebagai timbunan atau timbunan.

• Timbunan : Semua pembolehubah yang diisytiharkan di dalam fungsi dan setiap butiran lain yang saling berkaitan dengan fungsi disimpan dalam timbunan.
• Timbunan : Sebarang jenis memori yang tidak digunakan atau bahagian dari mana kita memperuntukkan atau memperuntukkan memori dinamik semasa pelaksanaan program dikenali sebagai timbunan.

Semasa menggunakan tatasusunan, peruntukan memori adalah tugas di mana kita tidak boleh menentukan memori melainkan masa jalan. Jadi, kami memperuntukkan memori maksimum kepada tatasusunan tetapi ini juga bukan amalan yang baik kerana dalam kebanyakan kes ingatan kekal tidak digunakan dan ia entah bagaimana terbuang yang bukan satu pilihan atau amalan yang baik untuk komputer peribadi anda. Inilah sebabnya, kami mempunyai beberapa operator yang digunakan untuk memperuntukkan memori daripada timbunan semasa masa jalanan. Dua pengendali utama 'baru' dan 'padam' digunakan untuk peruntukan memori dan deallocation yang cekap.

Pengendali baharu C++:

Operator baru bertanggungjawab untuk peruntukan memori dan digunakan seperti berikut:

Dalam kod ini, kami memasukkan perpustakaan dan ruang nama. Kemudian, kami memulakan penunjuk dengan jenis data 'int'. Dalam baris seterusnya, penunjuk ini diperuntukkan pengendali 'baru'.

Memori telah diperuntukkan kepada pembolehubah 'int' dengan jayanya dengan penggunaan penunjuk.

Pengendali padam C++:

Setiap kali kita selesai menggunakan pembolehubah, kita mesti mengagihkan memori yang pernah kita peruntukkan kerana ia tidak lagi digunakan. Untuk ini, kami menggunakan operator 'padam' untuk melepaskan memori.

Contoh yang akan kami semak sekarang ialah memasukkan kedua-dua pengendali.

Kami sedang mengira purata untuk tiga nilai berbeza yang diambil daripada pengguna. Pembolehubah penunjuk diberikan dengan operator 'baru' untuk menyimpan nilai. Formula purata dilaksanakan. Selepas ini, operator 'delete' digunakan yang memadamkan nilai yang disimpan dalam pembolehubah penunjuk menggunakan operator 'baru'. Ini ialah peruntukan dinamik di mana peruntukan dibuat semasa masa jalan dan kemudian penyerahan peruntukan berlaku sejurus selepas program ditamatkan.

Penggunaan tatasusunan untuk Peruntukan Memori:

Sekarang, kita akan melihat bagaimana pengendali 'baru' dan 'padam' digunakan semasa menggunakan tatasusunan. Peruntukan dinamik berlaku dengan cara yang sama seperti yang berlaku untuk pembolehubah kerana sintaksnya hampir sama.

Dalam contoh yang diberikan, kami sedang mempertimbangkan tatasusunan elemen yang nilainya diambil daripada pengguna. Unsur-unsur tatasusunan diambil dan pembolehubah penunjuk diisytiharkan dan kemudian memori diperuntukkan. Tidak lama selepas peruntukan memori, prosedur input elemen tatasusunan dimulakan. Seterusnya, output untuk elemen tatasusunan ditunjukkan dengan menggunakan gelung 'untuk'. Gelung ini mempunyai keadaan lelaran elemen yang mempunyai saiz kurang daripada saiz sebenar tatasusunan yang diwakili oleh n.

Apabila semua elemen digunakan dan tiada lagi keperluan untuk digunakan semula, memori yang diberikan kepada elemen akan diagihkan menggunakan operator 'padam'.

Dalam output, kita boleh melihat set nilai dicetak dua kali. Gelung 'untuk' pertama digunakan untuk menulis nilai untuk elemen dan gelung 'untuk' yang lain digunakan untuk mencetak nilai yang telah ditulis menunjukkan bahawa pengguna telah menulis nilai ini untuk kejelasan.

Kelebihan:

Pengendali 'baru' dan 'padam' sentiasa menjadi keutamaan dalam bahasa pengaturcaraan C++ dan digunakan secara meluas. Apabila mengadakan perbincangan dan pemahaman yang menyeluruh, diperhatikan bahawa pengendali 'baru' mempunyai terlalu banyak kelebihan. Kelebihan operator 'baru' untuk peruntukan memori adalah seperti berikut:

• Pengendali baharu boleh dibebankan dengan lebih mudah.
• Semasa memperuntukkan memori semasa runtime, apabila tidak ada memori yang mencukupi akan ada pengecualian automatik yang dilemparkan dan bukannya program yang ditamatkan sahaja.
• Kesibukan menggunakan prosedur taip tidak hadir di sini kerana pengendali 'baru' mempunyai jenis yang sama seperti memori yang telah kami peruntukkan.
• Operator 'baru' juga menolak idea menggunakan operator sizeof() sebagai 'baru' pasti akan mengira saiz objek.
• Pengendali 'baru' membolehkan kami memulakan dan mengisytiharkan objek walaupun ia menjana ruang untuknya secara spontan.

Tatasusunan C++:

Kami akan mengadakan perbincangan menyeluruh tentang tatasusunan dan cara ia diisytiharkan dan dilaksanakan dalam program C++. Tatasusunan ialah struktur data yang digunakan untuk menyimpan berbilang nilai dalam hanya satu pembolehubah sekali gus mengurangkan kesibukan mengisytiharkan banyak pembolehubah secara bebas.

Pengisytiharan tatasusunan:

Untuk mengisytiharkan tatasusunan, seseorang perlu terlebih dahulu menentukan jenis pembolehubah dan memberikan nama yang sesuai kepada tatasusunan yang kemudiannya ditambah di sepanjang kurungan segi empat sama. Ini akan mengandungi bilangan elemen yang menunjukkan saiz tatasusunan tertentu.

Sebagai contoh:

Pembolehubah ini diisytiharkan menunjukkan bahawa ia mengandungi lima rentetan dalam tatasusunan bernama 'solek'. Untuk mengenal pasti dan menggambarkan nilai untuk tatasusunan ini, kita perlu menggunakan kurungan kerinting, dengan setiap elemen disertakan secara berasingan dalam dua koma songsang, setiap satu dipisahkan dengan satu koma di antaranya.

Sebagai contoh:

Begitu juga, jika anda rasa ingin mencipta tatasusunan lain dengan jenis data yang berbeza sepatutnya 'int', maka prosedurnya adalah sama anda hanya perlu menukar jenis data pembolehubah seperti yang ditunjukkan di bawah:

Semasa memberikan nilai integer kepada tatasusunan, seseorang tidak boleh mengandunginya dalam koma terbalik, yang hanya berfungsi untuk pembolehubah rentetan. Jadi, secara muktamad tatasusunan ialah koleksi item data yang saling berkaitan dengan jenis data terbitan yang disimpan di dalamnya.

Bagaimanakah cara mengakses elemen dalam tatasusunan?

Semua elemen yang termasuk dalam tatasusunan diberikan dengan nombor yang berbeza iaitu nombor indeksnya yang digunakan untuk mengakses elemen daripada tatasusunan. Nilai indeks bermula dengan 0 hingga satu kurang daripada saiz tatasusunan. Nilai pertama mempunyai nilai indeks 0.

Contoh:

Pertimbangkan contoh yang sangat asas dan mudah di mana kita akan memulakan pembolehubah dalam tatasusunan.

Dalam langkah pertama, kami memasukkan fail pengepala , yang secara automatik akan menambah semua perpustakaan yang diperlukan dalam program ini. Ruang nama 'std' akan menyediakan skop untuk direktori. Dalam baris ketiga, kami memanggil utama() fungsi. Kurungan kerinting menandakan permulaan fungsi. Selepas memasuki fungsi, kami akan mengisytiharkan tatasusunan jenis 'int' bernama 'digit'. Ia mengandungi saiz 4, yang bermaksud ia boleh mengandungi hanya 4 nilai integer sekaligus. Setiap elemen dalam tatasusunan telah ditetapkan dengan digit yang unik dan berbeza secara berasingan. Seluruh tatasusunan kemudiannya dipaparkan dengan setiap item dipanggil secara individu.

Ini adalah hasil yang diterima daripada kod di atas. Kata kunci 'endl' mengalihkan item lain ke baris seterusnya secara automatik.

Contoh:

Dalam kod ini, kami menggunakan gelung 'untuk' untuk mencetak item tatasusunan.

Dalam contoh di atas, kami menambah perpustakaan penting. Ruang nama standard sedang ditambah. The utama() fungsi ialah fungsi di mana kita akan melaksanakan semua fungsi untuk pelaksanaan program tertentu. Seterusnya, kami mengisytiharkan tatasusunan jenis int bernama 'Num', yang mempunyai saiz 10. Nilai sepuluh pembolehubah ini diambil daripada pengguna dengan penggunaan gelung 'untuk'. Untuk paparan tatasusunan ini, gelung 'untuk' digunakan semula. 10 integer yang disimpan dalam tatasusunan dipaparkan dengan bantuan pernyataan 'cout'.

Ini adalah output yang kami dapat daripada pelaksanaan kod di atas, menunjukkan 10 integer mempunyai nilai yang berbeza.

Contoh:

Dalam senario ini, kita akan mengetahui purata markah pelajar dan peratusan yang diperolehnya dalam kelas.

Pertama, anda perlu menambah perpustakaan yang akan memberikan sokongan awal kepada program C++. Seterusnya, kami menentukan saiz 5 tatasusunan yang dinamakan 'Skor'. Kemudian, kami memulakan 'jumlah' apungan jenis data yang berubah-ubah. Markah setiap subjek diambil dari pengguna secara manual. Kemudian, gelung 'untuk' digunakan untuk mengetahui purata dan peratusan semua subjek yang disertakan. Jumlah diperoleh dengan menggunakan tatasusunan dan gelung 'untuk'. Kemudian, purata didapati menggunakan formula purata. Selepas mengetahui purata, kami menghantar nilainya kepada peratusan yang ditambah kepada formula untuk mendapatkan peratusan. Purata dan peratusan kemudiannya dikira dan dipaparkan.

Ini ialah output akhir di mana markah diambil daripada pengguna untuk setiap subjek secara individu dan purata dan peratusan dikira masing-masing.

Kelebihan menggunakan Array:

• Item dalam tatasusunan mudah diakses kerana nombor indeks yang diberikan kepada mereka.
• Kami boleh melakukan operasi carian dengan mudah melalui tatasusunan.
• Sekiranya anda mahukan kerumitan dalam pengaturcaraan, anda boleh menggunakan tatasusunan 2 dimensi yang juga mencirikan matriks.
• Untuk menyimpan berbilang nilai yang mempunyai jenis data yang serupa, tatasusunan boleh digunakan dengan mudah.

Kelemahan menggunakan Array:

• Tatasusunan mempunyai saiz tetap.
• Tatasusunan adalah homogen yang bermaksud hanya satu jenis nilai disimpan.
• Tatasusunan menyimpan data dalam memori fizikal secara individu.
• Proses penyisipan dan pemadaman tidak mudah untuk tatasusunan.

Objek dan Kelas C++:

C++ ialah bahasa pengaturcaraan berorientasikan objek, yang bermaksud objek memainkan peranan penting dalam C++. Bercakap tentang objek, seseorang harus terlebih dahulu mempertimbangkan objek apa, jadi objek ialah sebarang contoh kelas. Memandangkan C++ berurusan dengan konsep OOP, perkara utama yang perlu dibincangkan ialah objek dan kelas. Kelas sebenarnya adalah jenis data yang ditakrifkan oleh pengguna sendiri dan ditetapkan untuk merangkum ahli data dan fungsi yang hanya boleh diakses instance untuk kelas tertentu dicipta. Ahli data ialah pembolehubah yang ditakrifkan di dalam kelas.

Kelas dalam erti kata lain ialah garis besar atau reka bentuk yang bertanggungjawab untuk definisi dan pengisytiharan ahli data dan fungsi yang diberikan kepada ahli data tersebut. Setiap objek yang diisytiharkan dalam kelas akan dapat berkongsi semua ciri atau fungsi yang ditunjukkan oleh kelas.

Katakan ada kelas bernama burung, sekarang pada mulanya semua burung boleh terbang dan mempunyai sayap. Oleh itu, terbang adalah tingkah laku yang diterima pakai oleh burung ini dan sayap adalah sebahagian daripada badan mereka atau ciri asas.

Menentukan kelas:

Untuk menentukan kelas, anda perlu membuat susulan pada sintaks dan menetapkan semula mengikut kelas anda. Kata kunci 'kelas' digunakan untuk mentakrifkan kelas dan semua ahli data dan fungsi lain ditakrifkan di dalam kurungan kerinting diikuti dengan definisi kelas.

Mengisytiharkan objek:

Tidak lama selepas mentakrifkan kelas, kita perlu mencipta objek untuk mengakses dan mentakrifkan fungsi yang ditentukan oleh kelas. Untuk itu, kita perlu menulis nama kelas dan kemudian nama objek untuk pengisytiharan.

Mengakses ahli data:

Fungsi dan ahli data diakses dengan bantuan operator ‘.’ titik mudah. Ahli data awam juga boleh diakses dengan pengendali ini tetapi dalam kes ahli data peribadi, anda tidak boleh mengaksesnya secara langsung. Akses ahli data bergantung pada kawalan akses yang diberikan kepada mereka oleh pengubah akses yang sama ada peribadi, awam atau dilindungi. Berikut ialah senario yang menunjukkan cara mengisytiharkan kelas mudah, ahli data dan fungsi.

Contoh:

Dalam contoh ini, kita akan mentakrifkan beberapa fungsi dan mengakses fungsi kelas dan ahli data dengan bantuan objek.

Dalam langkah pertama, kami menyepadukan perpustakaan selepas itu kami perlu memasukkan direktori sokongan. Kelas ditakrifkan secara eksplisit sebelum memanggil utama() fungsi. Kelas ini dipanggil 'kenderaan'. Ahli data ialah 'nama kenderaan dan 'id' kenderaan itu, iaitu nombor plat untuk kenderaan tersebut yang mempunyai rentetan, dan int datatype masing-masing. Kedua-dua fungsi diisytiharkan untuk kedua-dua ahli data ini. The ID() fungsi memaparkan id kenderaan. Memandangkan ahli data kelas adalah awam, jadi kami juga boleh mengaksesnya di luar kelas. Oleh itu, kami memanggil nama() berfungsi di luar kelas dan kemudian mengambil nilai untuk 'VehicleName' daripada pengguna dan mencetaknya dalam langkah seterusnya. Di dalam utama() fungsi, kami mengisytiharkan objek kelas yang diperlukan yang akan membantu dalam mengakses ahli data dan fungsi dari kelas. Selanjutnya, kami memulakan nilai untuk nama kenderaan dan idnya, hanya jika pengguna tidak memberikan nilai untuk nama kenderaan.

Ini adalah output yang diterima apabila pengguna memberikan nama untuk kenderaan itu sendiri dan nombor plat adalah nilai statik yang diberikan kepadanya.

Bercakap tentang definisi fungsi ahli, seseorang mesti memahami bahawa tidak semestinya wajib untuk menentukan fungsi di dalam kelas. Seperti yang anda lihat dalam contoh di atas, kami mentakrifkan fungsi kelas di luar kelas kerana ahli data diisytiharkan secara terbuka dan ini dilakukan dengan bantuan pengendali resolusi skop yang ditunjukkan sebagai '::' bersama-sama dengan nama kelas dan nama fungsi.

Pembina dan Pemusnah C++:

Kami akan mempunyai pandangan menyeluruh tentang topik ini dengan bantuan contoh. Pemadaman dan penciptaan objek dalam pengaturcaraan C++ adalah sangat penting. Untuk itu, setiap kali kami mencipta contoh untuk kelas, kami secara automatik memanggil kaedah pembina dalam beberapa kes.

Pembina:

Seperti namanya, pembina berasal daripada perkataan 'konstruk' yang menentukan penciptaan sesuatu. Jadi, pembina ditakrifkan sebagai fungsi terbitan kelas yang baru dibuat yang berkongsi nama kelas. Dan ia digunakan untuk permulaan objek yang disertakan dalam kelas. Selain itu, pembina tidak mempunyai nilai pulangan untuk dirinya sendiri yang bermaksud bahawa jenis pulangannya juga tidak akan terbatal. Ia tidak wajib untuk menerima hujah, tetapi seseorang boleh menambahnya jika perlu. Pembina berguna dalam peruntukan memori kepada objek kelas dan dalam menetapkan nilai awal untuk pembolehubah ahli. Nilai awal boleh dihantar dalam bentuk argumen kepada fungsi pembina sebaik sahaja objek dimulakan.

Sintaks:

Jenis Pembina:

Pembina berparameter:

Seperti yang dibincangkan sebelum ini, pembina tidak mempunyai sebarang parameter tetapi seseorang boleh menambah parameter pilihan mereka. Ini akan memulakan nilai objek semasa ia dibuat. Untuk memahami konsep ini dengan lebih baik, pertimbangkan contoh berikut:

Contoh:

Dalam contoh ini, kami akan mencipta pembina kelas dan mengisytiharkan parameter.

Kami memasukkan fail pengepala dalam langkah pertama. Langkah seterusnya menggunakan ruang nama ialah menyokong direktori kepada program. Kelas bernama 'digit' diisytiharkan di mana mula-mula, pembolehubah dimulakan secara terbuka supaya ia boleh diakses sepanjang program. Pembolehubah bernama 'dig1' dengan integer jenis data diisytiharkan. Seterusnya, kami telah mengisytiharkan pembina yang namanya serupa dengan nama kelas. Pembina ini mempunyai pembolehubah integer yang dihantar kepadanya sebagai 'n' dan pembolehubah kelas 'dig1' ditetapkan sama dengan n. Di dalam utama() fungsi atur cara, tiga objek untuk 'digit' kelas dicipta dan diberikan beberapa nilai rawak. Objek ini kemudiannya digunakan untuk memanggil pembolehubah kelas yang diberikan dengan nilai yang sama secara automatik.

Nilai integer dibentangkan pada skrin sebagai output.

Salin pembina:

Ia adalah jenis pembina yang menganggap objek sebagai hujah dan menduplikasi nilai ahli data satu objek kepada yang lain. Oleh itu, pembina ini digunakan untuk mengisytiharkan dan memulakan satu objek daripada yang lain. Proses ini dipanggil pemulaan salinan.

Contoh:

Dalam kes ini, pembina salinan akan diisytiharkan.

Pertama, kami mengintegrasikan perpustakaan dan direktori. Kelas bernama 'Baru' diisytiharkan di mana integer dimulakan sebagai 'e' dan 'o'. Pembina didedahkan kepada umum di mana kedua-dua pembolehubah diberikan nilai dan pembolehubah ini diisytiharkan dalam kelas. Kemudian, nilai ini dipaparkan dengan bantuan utama() berfungsi dengan 'int' sebagai jenis pulangan. The paparan() fungsi dipanggil dan ditakrifkan selepas itu di mana nombor dipaparkan pada skrin. Di dalam utama() fungsi, objek dibuat dan objek yang diberikan ini dimulakan dengan nilai rawak dan kemudiannya paparan() kaedah digunakan.

Output yang diterima oleh penggunaan pembina salinan didedahkan di bawah.

Pemusnah:

Seperti namanya, pemusnah digunakan untuk memusnahkan objek yang dicipta oleh pembina. Berbanding dengan pembina, pemusnah mempunyai nama yang sama dengan kelas tetapi dengan tilde tambahan (~) diikuti.

Sintaks:

Pemusnah tidak mengambil sebarang hujah dan tidak mempunyai sebarang nilai pulangan. Pengkompil secara tersirat merayu keluar daripada program untuk storan pembersihan yang tidak lagi boleh diakses.

Contoh:

Dalam senario ini, kami menggunakan pemusnah untuk memadam objek.

Di sini kelas 'Kasut' dibuat. Pembina dicipta yang mempunyai nama yang serupa dengan kelas. Dalam pembina, mesej dipaparkan di mana objek dicipta. Selepas pembina, pemusnah dibuat iaitu memadam objek yang dibuat dengan pembina. Di dalam utama() fungsi, objek penunjuk dicipta bernama 's' dan kata kunci 'padam' digunakan untuk memadam objek ini.

Ini adalah output yang kami terima daripada program di mana pemusnah membersihkan dan memusnahkan objek yang dicipta.

Perbezaan antara Pembina dan Pemusnah:

Warisan C++:

Sekarang, kita akan belajar tentang Warisan C++ dan Skopnya.

Warisan ialah kaedah di mana kelas baharu dijana atau diturunkan daripada kelas sedia ada. Kelas sekarang dipanggil sebagai 'kelas asas' atau juga 'kelas induk' dan kelas baharu yang dicipta dipanggil sebagai 'kelas terbitan'. Apabila kita mengatakan bahawa kelas kanak-kanak diwarisi daripada kelas induk ia bermakna bahawa kanak-kanak itu memiliki semua sifat kelas induk.

Warisan merujuk kepada hubungan (adalah a). Kami memanggil sebarang perhubungan sebagai warisan jika 'is-a' digunakan antara dua kelas.

Sebagai contoh:

• Burung nuri adalah burung.
• Komputer ialah mesin.

Sintaks:

Dalam pengaturcaraan C++, kami menggunakan atau menulis Warisan seperti berikut:

Mod Pewarisan C++:

Warisan melibatkan 3 Mod untuk mewarisi kelas:

• Awam: Dalam mod ini, jika kelas anak diisytiharkan maka ahli kelas induk diwarisi oleh kelas anak sebagai sama dalam kelas induk.
• Dilindungi: I Dalam mod ini, ahli awam kelas induk menjadi ahli yang dilindungi dalam kelas kanak-kanak.
• Persendirian : Dalam mod ini, semua ahli kelas induk menjadi peribadi dalam kelas anak.

Jenis Warisan C++:

Berikut ialah jenis warisan C++:

1. Warisan Tunggal:

Dengan warisan jenis ini, kelas berasal dari satu kelas asas.

Sintaks:

2. Berbilang Warisan:

Dalam warisan jenis ini, kelas mungkin turun dari kelas asas yang berbeza.

Sintaks:

3. Warisan Berbilang Peringkat:

Kelas kanak-kanak diturunkan daripada kelas kanak-kanak lain dalam bentuk pewarisan ini.

Sintaks:

4. Warisan Hierarki:

Beberapa subkelas dicipta daripada satu kelas asas dalam kaedah pewarisan ini.

Sintaks:

5. Warisan Hibrid:

Dalam pewarisan jenis ini, berbilang warisan digabungkan.

Sintaks:

Contoh:

Kami akan menjalankan kod untuk menunjukkan konsep Multiple Inheritance dalam pengaturcaraan C++.

Memandangkan kami telah bermula dengan perpustakaan input-output standard, maka kami telah memberikan nama kelas asas 'Burung' dan menjadikannya umum supaya ahlinya boleh diakses. Kemudian, kami mempunyai kelas asas 'Reptil' dan kami juga mengumumkannya. Kemudian, kita mempunyai 'cout' untuk mencetak output. Selepas ini, kami mencipta 'penguin' kelas kanak-kanak. Di dalam utama() fungsi kami telah menjadikan objek penguin kelas 'p1'. Pertama, kelas 'Burung' akan dilaksanakan dan kemudian kelas 'Reptil'.

Selepas pelaksanaan kod dalam C++, kami mendapat kenyataan output kelas asas 'Burung' dan 'Reptil'. Ia bermakna bahawa kelas 'penguin' berasal daripada kelas asas 'Burung' dan 'Reptil' kerana penguin adalah burung dan juga reptilia. Ia boleh terbang dan juga merangkak. Oleh itu pelbagai warisan membuktikan bahawa satu kelas kanak-kanak boleh diperoleh daripada banyak kelas asas.

Contoh:

Di sini kami akan melaksanakan program untuk menunjukkan cara menggunakan Warisan Berbilang Peringkat.

Kami memulakan program kami dengan menggunakan Strim input-output. Kemudian, kami telah mengisytiharkan kelas induk 'M' yang ditetapkan untuk umum. Kami telah memanggil paparan() fungsi dan arahan 'cout' untuk memaparkan pernyataan. Seterusnya, kami telah mencipta kelas anak 'N' yang berasal daripada kelas induk 'M'. Kami mempunyai kelas kanak-kanak baharu 'O' yang diperoleh daripada kelas kanak-kanak 'N' dan kandungan kedua-dua kelas terbitan itu kosong. Pada akhirnya, kami menyeru utama() fungsi di mana kita perlu memulakan objek kelas 'O'. The paparan() fungsi objek digunakan untuk menunjukkan hasilnya.

Dalam rajah ini, kami mempunyai keputusan kelas 'M' iaitu kelas induk kerana kami mempunyai a paparan() fungsi di dalamnya. Jadi, kelas 'N' diperoleh daripada kelas induk 'M' dan Kelas 'O' daripada kelas induk 'N' yang merujuk kepada warisan berbilang peringkat.

Polimorfisme C++:

Istilah 'Polymorphism' mewakili himpunan dua perkataan 'poli' dan ' morfisme' . Perkataan 'Poly' mewakili 'banyak' dan 'morfisme' mewakili 'bentuk'. Polimorfisme bermaksud bahawa objek mungkin berkelakuan berbeza dalam keadaan yang berbeza. Ia membenarkan pengaturcara untuk menggunakan semula dan melanjutkan kod. Kod yang sama bertindak secara berbeza mengikut keadaan. Penggubalan objek boleh digunakan pada masa larian.

Kategori Polimorfisme:

Polimorfisme terutamanya berlaku dalam dua kaedah:

1. Menyusun Polimorfisme Masa
2. Polimorfisme Masa Larian

Mari jelaskan.

6. Polimorfisme Masa Kompilasi:

Pada masa ini, program yang dimasukkan ditukar menjadi program boleh laku. Sebelum penggunaan kod, ralat dikesan. Terdapat dua kategori utamanya.

• Berlebihan Fungsi
• Operator Lebih Muatan

Mari lihat cara kami menggunakan kedua-dua kategori ini.

7. Lebihan Fungsi:

Ini bermakna fungsi boleh melaksanakan tugas yang berbeza. Fungsi dikenali sebagai terlampau beban apabila terdapat beberapa fungsi dengan nama yang sama tetapi argumen yang berbeza.

Pertama, kami menggunakan perpustakaan serta ruang nama standard. Kemudian kami akan mengisytiharkan kelas yang ditentukan pengguna 'Tambah'. Di dalam kelas, kami mentakrifkan fungsi ADD() dengan dua parameter sebagai awam. Sekali lagi, isytiharkan fungsi baharu di dalam badan kelas dengan nama yang sama tetapi fungsi ini tidak mempunyai parameter. Di sini kita memulakan tiga rentetan. Dua rentetan pertama mempunyai beberapa nilai dan rentetan terakhir digunakan untuk menggabungkan dua rentetan pertama. Kami menggunakan arahan 'cout' untuk mencetak hasilnya. Seterusnya, kami memanggil utama() kaedah di luar kelas. Kami membina objek kelas yang diperlukan 'Tambah'. Sekarang, kami memanggil fungsi pertama dengan dua parameter dan kemudian memanggil fungsi kedua juga. Dalam langkah terakhir, kami memasukkan pernyataan 'kembali 0' untuk menamatkan program.

Operator Lebih Muatan:

Proses mentakrifkan berbilang fungsi pengendali dipanggil operator lebih muatan.

Contoh di atas termasuk fail pengepala . Kemudian, kami telah menggunakan ruang nama standard. Kami mentakrifkan kelas 'Integer'. Dalam kelas ini, kami menentukan integer sebagai ahli peribadi kelas. Seterusnya, kami mengisytiharkan pembina Parameterized sebagai ahli awam dan memulakan nilai integer di dalamnya. Kami mentakrifkan pembina dengan pengendali awalan yang berlebihan. Di dalam pembina ini, kami melakukan operasi awalan. Selain itu, kami mencipta fungsi yang memaparkan nilai kenaikan dengan menggunakan pernyataan 'cout'. Sementara itu, kami menyeru utama() fungsi. Di sini, kami mencipta dua objek kelas. Objek pertama melepasi nilai integer. Kemudian, gunakan pernyataan 'cout' untuk mencetak baris 'Sebelum kenaikan nilainya'. Seterusnya, kami memanggil paparan() fungsi untuk objek pertama. Objek kedua menggunakan operator pra-kenaikan. Kami menggunakan arahan 'cout' untuk menunjukkan baris 'Selepas pra-kenaikan nilainya'. Kemudian, kami menggunakan paparan() fungsi untuk objek kedua.

8. Polimorfisme Masa Larian:

Ia adalah jangka masa di mana kod berjalan. Selepas penggunaan kod, ralat boleh dikesan.

Mengatasi Fungsi:

Ia berlaku apabila kelas terbitan menggunakan definisi fungsi yang serupa sebagai salah satu fungsi ahli kelas asas.

Dalam baris pertama, kami menggabungkan perpustakaan untuk melaksanakan operasi input dan output. Selanjutnya, kami menambah ruang nama standard. Dalam baris seterusnya, kami mengisytiharkan kelas induk 'Lelaki'. Di dalam kelas, kami mentakrifkan fungsi dengan dua parameter sebagai awam. Kemudian, kami menggunakan pernyataan 'cout' untuk memaparkan teks 'Berjalan'. Di luar kelas, kami mencipta kelas kanak-kanak 'Haiwan' yang diperoleh daripada kelas induk. Di sini, kami mencipta fungsi yang mempunyai nama yang serupa seperti yang pernah diisytiharkan dalam kelas induk. Kemudian, gunakan pernyataan 'cout' untuk menunjukkan teks 'Makan'. Kami menggunakan utama() fungsi. Sementara itu, kami mencipta objek kelas 'm'. Kemudian, kami memanggil fungsi kelas induk dan juga fungsi kelas anak. Gunakan arahan 'return 0'.

Rentetan C++:

Sekarang, kita akan menemui cara untuk mengisytiharkan dan memulakan String dalam C++. String digunakan untuk menyimpan sekumpulan aksara dalam program. Ia menyimpan nilai abjad, digit dan simbol jenis khas dalam program. Ia menyimpan aksara sebagai tatasusunan dalam program C++. Tatasusunan digunakan untuk menempah koleksi atau gabungan aksara dalam pengaturcaraan C++. Simbol khas yang dikenali sebagai aksara nol digunakan untuk menamatkan tatasusunan. Ia diwakili oleh jujukan melarikan diri (\0) dan ia digunakan untuk menentukan penghujung rentetan.

Dapatkan rentetan menggunakan arahan 'cin':

Ia digunakan untuk memasukkan pembolehubah rentetan tanpa sebarang ruang kosong di dalamnya. Dalam contoh yang diberikan, kami melaksanakan program C++ yang mendapat nama pengguna menggunakan arahan 'cin'.

Dalam langkah pertama, kami menggunakan perpustakaan . Sementara itu, kami telah memasukkan ruang nama standard. Seterusnya, kami mengisytiharkan utama() fungsi. Kami memulakan rentetan jenis aksara dalam badan utama() fungsi. Kemudian, kami menggunakan pernyataan 'cout' untuk mencetak 'Masukkan nama anda'. Kami menggunakan arahan 'cin' untuk meminta rentetan daripada pengguna. Perintah 'cout' digunakan untuk mencetak nama yang akan ditulis oleh pengguna. Penyata pulangan 0 ditambah untuk menamatkan program.

Pengguna memasukkan nama 'Ahmed Chaudry'. Tetapi kita hanya mendapat 'Ahmed' sebagai output dan bukannya 'Ahmed Chaudry' yang lengkap kerana arahan 'cin' tidak boleh menyimpan rentetan dengan ruang kosong. Ia hanya menyimpan nilai sebelum ruang.

Dapatkan rentetan dengan menggunakan fungsi cin.get():

The dapatkan() fungsi arahan cin digunakan untuk mendapatkan rentetan daripada papan kekunci yang mungkin mengandungi ruang kosong.

Contoh di atas termasuk perpustakaan untuk melaksanakan operasi input dan output. Kemudian, kami menggunakan ruang nama standard. The utama() fungsi dipanggil. Selepas itu, kami memulakan rentetan bernama 's'. Dalam langkah seterusnya, arahan 'cout' digunakan untuk memaparkan pernyataan 'Enter a String'. The cin.get() digunakan untuk mendapatkan rentetan daripada pengguna. Dengan menggunakan cin.get() fungsi kita lulus nilai rentetan dan menentukan saiz rentetan sebagai parameter. Arahan 'cout' digunakan sekali lagi untuk memaparkan output program. Pada akhirnya, kami menambah pulangan 0.

Rentetan 'Nama saya Ali' dimasukkan oleh pengguna. Kami mendapat rentetan lengkap 'Nama saya Ali' sebagai hasilnya kerana fungsi cin.get() menerima rentetan yang mengandungi ruang kosong.

Menggunakan Tatasusunan Rentetan 2D (Dua Dimensi):

Dalam kes ini, kami mengambil input (nama tiga bandar) daripada pengguna dengan menggunakan tatasusunan rentetan 2D.

Mula-mula, kami menyepadukan fail pengepala dan ruang nama standard. Kami menyeru utama() fungsi. Kemudian, kami memulakan tatasusunan dua dimensi aksara dengan tiga baris dan lima belas lajur. Dalam langkah seterusnya, gelung for digunakan untuk mengira pembolehubah 'i' untuk mengulangi rentetan yang diperlukan sehingga aksara nol dikenal pasti. Di dalam badan gelung 'untuk', kami menggunakan perintah 'cout' untuk menunjukkan baris 'Masukkan nama bandar'. Kemudian gunakan pernyataan 'cin' untuk mendapatkan nama bandar. Kami sekali lagi menggunakan satu lagi pernyataan gelung dan 'cout' untuk memaparkan nama bandar dalam urutan sehingga gelung ditamatkan. Seterusnya, arahan 'return 0' digunakan.

Di sini, pengguna memasukkan nama tiga bandar yang berbeza. Program ini menggunakan indeks baris untuk mendapatkan tiga nilai rentetan. Setiap nilai dikekalkan dalam barisnya sendiri. Rentetan pertama disimpan di baris pertama dan seterusnya. Setiap nilai rentetan dipaparkan dengan cara yang sama dengan menggunakan indeks baris.

Pustaka Standard C++:

Pustaka C++ ialah gugusan atau pengelompokan banyak fungsi, kelas, pemalar, dan semua item berkaitan yang disertakan dalam satu set yang betul hampir, sentiasa mentakrifkan dan mengisytiharkan fail pengepala piawai. Pelaksanaan ini termasuk dua fail pengepala baharu yang tidak diperlukan oleh standard C++ yang dinamakan dan . Senarai panjang fail pengepala wajib hadir yang bergantung pada keperluan pengkompil. Fail pengepala mengandungi senarai pengepala yang mempunyai semua kandungan daripada Perpustakaan Standard C++, termasuk mempunyai fail pengepala khusus untuk Templat Perpustakaan Berdiri (STL).

Perpustakaan Standard menghilangkan kesibukan menulis semula arahan semasa pengaturcaraan. Ini mempunyai banyak perpustakaan di dalamnya yang telah menyimpan kod untuk banyak fungsi. Untuk memanfaatkan perpustakaan ini dengan baik adalah wajib untuk memautkannya dengan bantuan fail pengepala. Apabila kami mengimport pustaka input atau output, ini bermakna kami mengimport semua kod yang telah disimpan di dalam perpustakaan itu dan itulah cara kami boleh menggunakan fungsi yang disertakan di dalamnya juga dengan menyembunyikan semua kod asas yang anda mungkin tidak perlu lihat.

Pustaka standard C++ menyokong dua jenis berikut:

• Pelaksanaan dihoskan yang menyediakan semua fail pengepala perpustakaan standard penting yang diterangkan oleh standard ISO C++.
• Pelaksanaan kendiri yang hanya memerlukan sebahagian daripada fail pengepala daripada pustaka standard. Subset yang sesuai ialah:

Beberapa fail pengepala telah dikesali sejak 11 C++ yang lalu datang: Iaitu , dan .

Perbezaan antara pelaksanaan yang dihoskan dan berdiri bebas adalah seperti yang digambarkan di bawah:

• Dalam pelaksanaan yang dihoskan, kita perlu menggunakan fungsi global yang merupakan fungsi utama. Semasa dalam pelaksanaan berdiri bebas, pengguna boleh mengisytiharkan dan menentukan fungsi permulaan dan penamat sendiri.
• Pelaksanaan pengehosan mempunyai satu urutan yang wajib dijalankan pada masa yang sepadan. Manakala, dalam pelaksanaan berdiri bebas, pelaksana sendiri akan memutuskan sama ada mereka memerlukan sokongan urutan serentak dalam perpustakaan mereka.

Jenis:

Kedua-dua pendirian bebas dan dihoskan disokong oleh C++. Fail pengepala dibahagikan kepada dua berikut:

• Bahagian Iostream
• Bahagian C++ STL (Perpustakaan Standard)

Setiap kali kami menulis program untuk pelaksanaan dalam C++, kami sentiasa memanggil fungsi yang telah dilaksanakan di dalam STL. Fungsi yang diketahui ini menerima input dan output paparan menggunakan pengendali yang dikenal pasti dengan kecekapan.

Memandangkan sejarah, STL pada mulanya dipanggil Perpustakaan Templat Standard. Kemudian, bahagian perpustakaan STL kemudiannya diseragamkan dalam Perpustakaan Standard C++ yang digunakan pada masa kini. Ini termasuk perpustakaan masa jalan ISO C++ dan beberapa serpihan daripada perpustakaan Boost termasuk beberapa fungsi penting lain. Kadangkala STL menandakan bekas atau lebih kerap algoritma Perpustakaan Standard C++. Kini, STL atau Perpustakaan Templat Standard ini bercakap sepenuhnya tentang Perpustakaan Standard C++ yang diketahui.

Fail ruang nama dan pengepala std:

Semua pengisytiharan fungsi atau pembolehubah dilakukan dalam pustaka standard dengan bantuan fail pengepala yang diedarkan sama rata di antara mereka. Pengisytiharan tidak akan berlaku melainkan anda tidak memasukkan fail pengepala.

Katakan seseorang menggunakan senarai dan rentetan, dia perlu menambah fail pengepala berikut:

Tanda kurung sudut '<>' ini menandakan bahawa seseorang mesti mencari fail pengepala tertentu ini dalam direktori yang ditakrifkan dan disertakan. Seseorang juga boleh menambah sambungan '.h' pada perpustakaan ini yang dilakukan jika diperlukan atau dikehendaki. Jika kami mengecualikan pustaka '.h', kami memerlukan penambahan 'c' sejurus sebelum permulaan nama fail, hanya sebagai petunjuk bahawa fail pengepala ini tergolong dalam pustaka C. Contohnya, anda boleh sama ada menulis (#include atau #include ).

Bercakap tentang ruang nama, keseluruhan perpustakaan standard C++ terletak di dalam ruang nama ini yang dilambangkan sebagai std. Inilah sebab mengapa nama perpustakaan piawai mesti ditakrifkan dengan cekap oleh pengguna. Sebagai contoh:

Vektor C++:

Terdapat banyak cara untuk menyimpan data atau nilai dalam C++. Tetapi buat masa ini, kami sedang mencari cara yang paling mudah dan paling fleksibel untuk menyimpan nilai semasa menulis program dalam bahasa C++. Jadi, vektor ialah bekas yang disusun dengan betul dalam corak siri yang saiznya berbeza-beza pada masa pelaksanaan bergantung pada sisipan dan potongan elemen. Ini bermakna pengaturcara boleh menukar saiz vektor mengikut kehendaknya semasa pelaksanaan program. Mereka menyerupai tatasusunan sedemikian rupa sehingga mereka juga mempunyai kedudukan storan berjangkit untuk elemen yang disertakan. Untuk menyemak bilangan nilai atau elemen yang terdapat di dalam vektor, kita perlu menggunakan ' std::count’ fungsi. Vektor disertakan dalam Perpustakaan Templat Standard C++ jadi ia mempunyai fail pengepala pasti yang perlu disertakan dahulu iaitu:

Pengisytiharan:

Pengisytiharan vektor ditunjukkan di bawah.

Di sini, vektor ialah kata kunci yang digunakan, DT menunjukkan jenis data vektor yang boleh digantikan dengan int, float, char, atau mana-mana jenis data lain yang berkaitan. Perisytiharan di atas boleh ditulis semula sebagai:

Saiz untuk vektor tidak ditentukan kerana saiznya mungkin bertambah atau berkurang semasa pelaksanaan.

Permulaan Vektor:

Untuk permulaan vektor, terdapat lebih daripada satu cara dalam C++.

Teknik nombor 1:

Dalam prosedur ini, kami secara langsung memberikan nilai untuk kedua-dua vektor. Nilai yang diberikan kepada kedua-duanya adalah sama.

Teknik nombor 2:

Dalam proses permulaan ini, 3 adalah menentukan saiz vektor dan 15 ialah data atau nilai yang telah disimpan di dalamnya. Vektor jenis data 'int' dengan saiz yang diberikan 3 yang menyimpan nilai 15 dicipta yang bermaksud vektor 'v3' menyimpan yang berikut:

Operasi utama:

Operasi utama yang akan kami laksanakan pada vektor di dalam kelas vektor ialah:

• Menambah nilai
• Mengakses nilai
• Mengubah nilai
• Memadam nilai

Penambahan dan pemadaman:

Penambahan dan pemadaman elemen di dalam vektor dilakukan secara sistematik. Dalam kebanyakan kes, elemen dimasukkan pada penamat bekas vektor tetapi anda juga boleh menambah nilai di tempat yang dikehendaki yang akhirnya akan mengalihkan elemen lain ke lokasi baharunya. Manakala, dalam pemadaman, apabila nilai dipadamkan dari kedudukan terakhir, ia secara automatik akan mengurangkan saiz bekas. Tetapi apabila nilai di dalam bekas dipadamkan secara rawak dari lokasi tertentu, lokasi baharu ditetapkan kepada nilai lain secara automatik.

Fungsi yang digunakan:

Untuk mengubah atau menukar nilai yang disimpan di dalam vektor, terdapat beberapa fungsi pra-takrif yang dikenali sebagai pengubah suai. Mereka adalah seperti berikut:

• Insert(): Ia digunakan untuk penambahan nilai di dalam bekas vektor di lokasi tertentu.
• Erase(): Ia digunakan untuk mengalih keluar atau memadam nilai di dalam bekas vektor di lokasi tertentu.
• Swap(): Ia digunakan untuk pertukaran nilai di dalam bekas vektor yang dimiliki oleh jenis data yang sama.
• Assign(): Ia digunakan untuk peruntukan nilai baharu kepada nilai yang disimpan sebelum ini di dalam bekas vektor.
• Begin(): Ia digunakan untuk mengembalikan iterator di dalam gelung yang menangani nilai pertama vektor di dalam elemen pertama.
• Clear(): Ia digunakan untuk pemadaman semua nilai yang disimpan di dalam bekas vektor.
• Push_back(): Ia digunakan untuk penambahan nilai pada penamat bekas vektor.
• Pop_back(): Ia digunakan untuk pemadaman nilai pada penamat bekas vektor.

Contoh:

Dalam contoh ini, pengubah suai digunakan di sepanjang vektor.

Pertama, kami memasukkan fail pengepala dan . Selepas ini, ruang nama std disepadukan untuk menambah kelas sekaligus. Untuk menulis logik keseluruhan program, kami memanggil fungsi main() di mana vektor bernama 'digit' dimulakan. Tugasan vektor ini dilakukan dalam langkah seterusnya di mana 'digit' telah memberikan nilai 6 dan 24, yang bermaksud bahawa 6 elemen disimpan di dalam bekas vektor, setiap satu dengan nilai 24. Nilai ini kemudiannya dipaparkan menggunakan 'cout ' perintah. Gelung 'untuk' digunakan untuk fungsi pengubah suai push_back() untuk penambahan elemen di dalam bekas. Kini, 3 nilai ditambah pada digit pada penghujungnya. Kami memulakan pembolehubah 'x' untuk menyimpan rekod saiz bekas vektor. Kini, nilai elemen terakhir dipaparkan dan pop_back() fungsi akan memadamkan nombor '3' yang disimpan di dalam bekas. Untuk paparan semua elemen, kami menggunakan gelung 'untuk' sekali lagi dengan masukkan() pengubah suai yang akan memasukkan nilai. Di sini, 4 akan dimasukkan pada permulaan bekas vektor dan dipaparkan pada skrin. The jelas() pengubah suai kemudiannya akan mengosongkan atau memadam semua nilai yang disimpan di dalam bekas. Saiz vektor kemudian ditunjukkan selepas pembersihan dilakukan.

Output ditunjukkan di bawah.

Output Input Fail C++:

Fail ialah himpunan data yang saling berkaitan. Dalam C++, fail ialah jujukan bait yang dikumpul bersama dalam susunan kronologi. Kebanyakan fail wujud di dalam cakera. Tetapi peranti perkakasan seperti pita magnetik, pencetak dan talian komunikasi turut disertakan dalam fail.

Input dan output dalam fail dicirikan oleh tiga kelas utama:

• Kelas 'istream' digunakan untuk mengambil input.
• Kelas 'ostream' digunakan untuk memaparkan output.
• Untuk input dan output, gunakan kelas 'iostream'.

Fail dikendalikan sebagai aliran dalam C++. Apabila kami mengambil input dan output dalam fail atau daripada fail, berikut ialah kelas yang digunakan:

• Luar strim: Ia adalah kelas aliran yang digunakan untuk menulis pada fail.
• Ifstream: Ia adalah kelas aliran yang digunakan untuk membaca kandungan daripada fail.
• Strim: Ia ialah kelas aliran yang digunakan untuk membaca dan menulis dalam fail atau daripada fail.

Kelas 'istream' dan 'ostream' adalah nenek moyang semua kelas yang disebutkan di atas. Strim fail adalah semudah digunakan seperti arahan 'cin' dan 'cout', dengan hanya perbezaan mengaitkan aliran fail ini dengan fail lain. Mari kita lihat contoh untuk mengkaji secara ringkas tentang kelas 'fstream':

Contoh:

Dalam keadaan ini, kami sedang menulis data dalam fail.

Kami sedang menyepadukan aliran input dan output dalam langkah pertama. Fail pengepala kemudian ditambahkan kerana kami akan menulis dan membaca data daripada fail tersebut. Selepas ini, kelas dipanggil dengan bantuan ruang nama. The utama() fungsi dipanggil untuk badan program di mana 'ofstream' digunakan yang menulis data ke dalam fail, fail dicipta sebagai New_File. Dalam langkah seterusnya, kami membuka fail teks bernama 'contoh' dengan menggunakan buka( ) kaedah. Kami sedang menulis teks dengan bantuan kurungan sudut ke dalam fail. Setiap fail ditakdirkan untuk ditutup apabila ia telah ditangani. Inilah sebabnya mengapa fail ditutup dengan bantuan fail tutup() fungsi.

'Contoh' fail dibuka dari komputer peribadi dan teks yang ditulis pada fail dicetak pada fail teks ini seperti yang ditunjukkan di atas.

Membuka fail:

Apabila fail dibuka, ia diwakili oleh aliran. Objek dicipta untuk fail seperti New_File telah dibuat dalam contoh sebelumnya. Semua operasi input dan output yang telah dilakukan pada strim digunakan secara automatik pada fail itu sendiri. Untuk pembukaan fail, fungsi open() digunakan sebagai:

Di sini, mod tidak wajib.

Menutup fail:

Setelah semua operasi input dan output selesai, kita perlu menutup fail yang dibuka untuk diedit. Kami dikehendaki menggaji a tutup() berfungsi dalam situasi ini.

Apabila ini selesai, fail menjadi tidak tersedia. Jika dalam apa jua keadaan objek dimusnahkan, walaupun dipautkan ke fail, pemusnah akan secara spontan memanggil fungsi close().

Fail teks:

Fail teks digunakan untuk menyimpan teks. Oleh itu, jika teks sama ada dimasukkan atau dipaparkan, ia akan mempunyai beberapa perubahan pemformatan. Operasi menulis di dalam fail teks adalah sama seperti kita melakukan arahan 'cout'.

Contoh:

Dalam senario ini, kami sedang menulis data dalam fail teks yang telah dibuat dalam ilustrasi sebelumnya.

Di sini, kami menulis data dalam fail bernama 'contoh' dengan menggunakan fungsi New_File(). Kami membuka fail 'contoh' dengan menggunakan buka() kaedah. 'ofstream' digunakan untuk menambah data pada fail. Selepas melakukan semua kerja di dalam fail, fail yang diperlukan ditutup dengan menggunakan fail tutup() fungsi. Jika fail tidak membuka mesej ralat 'Fail tidak disokong, ralat semasa memuatkan fail' ditunjukkan.

Fail dibuka dan teks dipaparkan pada konsol.

Membaca fail teks:

Pembacaan fail ditunjukkan dengan bantuan contoh yang seterusnya.

Contoh:

'ifstream' digunakan untuk membaca data yang disimpan di dalam fail.

Contoh termasuk fail pengepala utama pada mulanya. Kemudian, gunakan 'ifstream' di dalam utama() fungsi. Dengan bantuan 'ifstream', kami akan membaca data dengan fail 'New_File' yang menunjukkan teks yang disimpan di dalam fail teks 'contoh'. Kami menggaji buka() kaedah untuk membuka fail. Seterusnya, kami akan menggunakan gelung 'semasa'. Selepas membaca data daripada fail teks 'contoh', fail tutup() fungsi digunakan untuk menutup fail yang diperlukan. Jika sistem tidak mempunyai fail tertentu, maka kami mendapat mesej 'Tidak dapat membuka fail'.

Semua maklumat yang disimpan di dalam fail teks dipaparkan pada skrin seperti yang ditunjukkan.

Kesimpulan

Dalam panduan di atas, kami telah mempelajari tentang bahasa C++ secara terperinci. Bersama-sama dengan contoh, setiap topik ditunjukkan dan dijelaskan, dan setiap tindakan dihuraikan.